Bloomberg: Το πρώτο κύμα κορωνοϊού έπληξε τις εύπορες πόλεις, το δεύτερο χτυπά τις πιο υποβαθμισμένες
1 min read
Από το Λέστερ έως τη Λισαβόνα, τα κρούσματα του κορωνοϊού ακολουθούν ένα μοτίβο… Το πρώτο κύμα της επιδημίας Covid-19 έπληξε ιδιαίτερα τις πιο εύπορες πόλεις της Ευρώπης, όπως το Παρίσι, το Λονδίνο, η Μαδρίτη και το Μιλάνο. Ο ιός φάνηκε να είναι ένας «μεγάλος ισοπεδωτής» που δεν έκανε διάκριση μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Η τελευταία σειρά κρουσμάτων της ευρωπαϊκής ηπείρου φαίνεται πολύ διαφορετική, όπως αναλύει το Bloomberg σε άρθρο του. Οι περισσότερες εξάρσεις συμβαίνουν τώρα σε ορισμένες από τις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Ευρώπης, συχνά εκείνες που κατοικούνται από μειονότητες ή μετανάστες που εργάζονται σε χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας που είναι ζωτικής σημασίας για την ενίσχυση της οικονομίας.
Αυτό το μοτίβο εγείρει το ερώτημα εάν οι κυβερνήσεις κάνουν αρκετά για να διασφαλίσουν ότι όλοι οι πολίτες κατανοούν τις βασικές προφυλάξεις που πρέπει να λάβουν για να προστατευθούν και αν έχουν τα μέσα να το πράξουν.
Υπογραμμίζει επίσης τις αδυναμίες πολλών ευρωπαϊκών κρατών να διασφαλίσουν ότι ακόμη και τα φτωχότερα μέλη της κοινωνίας έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή στέγαση και επωφελούνται από την ασφάλεια της εργασίας.
Η κατάσταση θα μπορούσε να διακινδυνεύσει την αναζωπύρωση των κοινωνικών και φυλετικών εντάσεων, εάν οι κοινότητες μεταναστών κατηγορηθούν ότι είναι φορείς του ιού.
Πέντε διαφορετικά ξεσπάσματα σε όλη την Ευρώπη διηγούνται μια πολύ παρόμοια ιστορία
Στη Γερμανία, οι αρχές έκλεισαν τον δήμο Guetersloh, στη Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία, αφού εκατοντάδες εργαζόμενοι σε ένα από τα μεγαλύτερα εργοστάσια επεξεργασίας κρέατος της Ευρώπης βρέθηκαν θετικοί στον κορωνοϊο. Η ομάδα αποτελούταν σε μεγάλο βαθμό από φτωχά αμειβόμενους μετανάστες της Ανατολικής Ευρώπης, οι οποίοι ζούσαν μαζί σε καταλύματα για τους εργαζόμενους του εργοστασίου.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς η χώρα βγαίνει από το lockdown, το Λέστερ, μια πόλη στα Ανατολικά Μίντλαντς, έκλεισε τα μη απαραίτητα καταστήματα και μερικά σχολεία για δύο ακόμη εβδομάδες και κατατάσσεται στο χαμηλότερο 10% όσον αφορά τη στέρηση εισοδήματος στην Αγγλία. Σύμφωνα με το Δημοτικό Συμβούλιο του Λέστερ, το 37% του πληθυσμού είναι Ασιάτες και εκτιμάται ότι το 40% των ανθρώπων που ζουν εκεί γεννήθηκαν εκτός Ηνωμένου Βασιλείου.
Στην Ιταλία, η επιδημία είχε το μεγαλύτερο αντίκτυπο στη Λομβαρδία, μια από τις πλουσιότερες περιοχές του βιομηχανικού βορρά της χώρας. Όμως την περασμένη εβδομάδα, η πόλη Mondragone, όχι μακριά από τη Νάπολη στο νότο, είδε αύξηση των κρουσμάτων σε ένα συγκρότημα κατοικιών που φιλοξενεί μια ομάδα Βουλγάρων μεταναστών, οι οποίοι εργάζονται σε εποχιακές γεωργικές εργασίες. Η κυβέρνηση έστειλε στρατό για να θέσει το συγκρότημα κατοικιών υπό αυστηρή παρακολούθηση.
Τέτοια μαζικά κρούσματα εμφανίστηκαν επίσης στην Ελλάδα και την Πορτογαλία, χώρες που είχαν αξιοσημείωτη επιτυχία στον περιορισμό της επιδημίας. Στην Ελλάδα, εφαρμόστηκε ένα τοπικό «έξυπνο κλείδωμα» στον Εχίνο Ξάνθης, ο οποίος φιλοξενεί πολλούς από τη μουσουλμανική μειονότητα της χώρας, ενώ στην Πορτογαλία επηρεάστηκαν 19 γειτονιές στην περιοχή της Λισαβόνας, που φιλοξενούν ομάδες πολύ φτωχών μεταναστών, ειδικά από την Αφρική.
Αυτά τα τοπικά ξεσπάσματα έχουν αρκετές εύλογες εξηγήσεις. Ορισμένοι μετανάστες ενδέχεται να έχουν μεταφέρει τον ιό από χώρες όπου δεν έχει ακόμη περιοριστεί. Οι φτωχότερες κοινότητες μπορεί να έχουν χειρότερη πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και μια κακή κατανόηση της σοβαρότητας του ιού και του τρόπου προστασίας από αυτόν. Και μερικοί άνθρωποι πιθανώς αποφεύγουν τα τεστ ή το να αναζητήσουν θεραπεία εξαιτίας του φόβου να μπουν σε καραντίνα και να χάσουν τη δουλειά τους. Στο Mondragone στην Ιταλία, μια χούφτα άτομα που είχαν δοκιμαστεί θετικά «δραπέτευσαν» για αυτόν ακριβώς τον λόγο.
Οι κυβερνήσεις της Ευρώπης πληρώνουν ένα μεγάλο τίμημα για τα χρόνια παραμέλησης αυτών των κοινοτήτων, οι οποίες συχνά παρέχουν πολύ φθηνά εργατικά χέρια. Αυτό επέτρεψε να δημιουργηθεί ένα πλήθος ανισοτήτων όσον αφορά την εκπαίδευση, τις ευκαιρίες απασχόλησης και την πρόσβαση στη στέγαση και την υγειονομική περίθαλψη που ήταν πάντα απειλή για την ευημερία και την κοινωνική συνοχή. Ο νέος κορωνοϊός φέρνει ξανά τέτοιες ανισότητες στην επιφάνεια, αυτή τη φορά δείχνοντας πώς τα τρωτά σημεία αυτών των ομάδων μπορούν να αποτελέσουν απειλή και για τη δημόσια υγεία.
Οι κυβερνήσεις πρέπει να επιτύχουν μια δύσκολη ισορροπία. Πρέπει να ενημερώνουν τους πολίτες σχετικά με το πού κυκλοφορεί περισσότερο ο ιός, αλλά πρέπει να το κάνουν χωρίς να υπονομεύουν την ιδιωτικότητα των ατόμων ή να δαιμονοποιούν ολόκληρες ομάδες, ειδικά των πιο ευάλωτων πολιτών. Και πρέπει να εργαστούν γρήγορα για να παρέχουν υγειονομική περίθαλψη και υποστήριξη όπου είναι απαραίτητο για να κρατήσουν απομονωμένες τις εστίες πριν επεκταθούν.
Αυτή η κρίση παρέχει μια πολύ απαραίτητη υπενθύμιση των πολλών αποτυχιών στην οικονομική και κοινωνική ολοκλήρωση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Θα είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστούν αυτά τα προβλήματα σε μια εποχή βαθιάς και εκτεταμένης ανασφάλειας.
