«Ποιος έδωσε την εντολή να πεθάνουμε;»: Συγκλονίζει η μαρτυρία θύματος για το «πλημμέλημα» στο Μάτι
1 min readΤο πόρισμα μιλά για ελλείψεις συντονισμού, σοβαρά λάθη και δυσλειτουργίες, στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, στο Πυροσβεστικό Σώμα και την ΕΛ.ΑΣ..
Νέες «φωτιές» έχει ανάψει το πόρισμα των εισαγγελέων για την φονική πυρκαγιά που στοίχισε την ζωή σε εκατό ανθρώπους το καλοκαίρι του 2018 στο Μάτι.
Το πόρισμα των 293 σελίδων συγκλονίζει και σοκάρει καθώς περιγράφει μόνον λάθη, παραλείψεις, έλλειψη συντονισμού και απόλυτη ανυπαρξία του μηχανισμού της Πολιτικής Προστασίας, που οδήγησαν στην εκατόμβη των νεκρών και τις ανυπολόγιστες καταστροφές στην Ανατολική Αττική.
«Εάν είχε κατ΄ελάχιστον λειτουργήσει το σύστημα Πολιτικής Προστασίας και είχε ενεργοποιηθεί ένας μηχανισμός ενημέρωσης- προειδοποίησης των κατοίκων των περιοχών που απειλούνταν, εκείνοι θα είχαν το χρόνο να απομακρυνθούν πριν πλησιάσει η φωτιά η ο καπνός και το θερμικό ακόμη και με ίδια μέσα και όχι απόλυτα οργανωμένα ή να λάβουν μέτρα αυτοπροστασίας έγκαιρα και έτσι να αποτραπούν οι τραγικές συνέπειες για τη ζωή τους» αναφέρει μεταξύ άλλων το πόρισμα.
Το πόρισμα μιλά επίσης για ελλείψεις συντονισμού, σοβαρά λάθη και δυσλειτουργίες, στη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, στο Πυροσβεστικό Σώμα και την ΕΛ.ΑΣ..
Σχεδόν 10 μήνες μετά οι ιστορίες αλλά και τα όσα τραγικά συνέβησαν εκείνη την μοιραία ημέρα συγκλονίζουν. Το πόρισμα των εισαγγελέων έφερε ξανά στο μυαλό μας ανατριχιαστικές μνήμες από τα όσα συνέβησαν αλλά και αγανάκτηση. Αγανάκτηση για ακόμα κανείς αρμόδιος δεν έχει αναλάβει την ευθύνη ή τουλάχιστον να δώσει σαφείς απαντήσεις.
Τη δική τους οικογενειακή τραγωδία περιγράφει και στο EleftherosTypos.gr o Θανάσης Μωραΐτης ο οποίος είχε εξοχικό στο Μάτι επί 48 χρόνια και συγκεκριμένα στο Κόκκινο Λιμανάκι. Ο κ. Μωραΐτης είχε πάει διακοπές μαζί με τη σύζυγό του, τον γιο του και την 90χρονη μητέρα του. Κατάλαβαν πολύ αργά τη φωτιά. Όταν την αντιλήφθηκαν η φωτιά ήταν στην ουσία δίπλα τους και όσο και αν προσπάθησε να τους βάλει όλους μαζί στο αυτοκίνητο να φύγουν, η φωτιά τους είχε κυκλώσει και δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά.
Ο κ. Μωραΐτης προσπάθησε να βγάλει τη μητέρα του έξω από το αυτοκίνητο αλλά είδε ότι δεν μπορούσε να τα καταφέρει καθώς η μητέρα δεν μπορούσε να περπατήσει, έτσι λοιπόν την πήρε μια τραγική απόφαση η οποία όμως ήταν και σωτήρια για την γυναίκα του και το παιδί του. Άφησε την μητέρα του και έτρεξε με την γυναίκα και το παί του προς την παραλία. «Δεν πρόλαβα να της πω ούτε αντίο, έφευγα και την έβλεπα να καίγεται»!
Οργισμένος θέτει ένα ερώτημα το οποίο ζητά άμεση απάντηση αλλά κανείς ακόμα και σήμερα δεν έχει δώσει: «Ποιος πήρε την απόφαση ότι αυτοί εδώ (σ.σ. για την περιοχή του Ματιού) δεν χρειάζεται να προειδοποιηθούν και ότι μπορούν να πεθάνουν. Δεν είχαν το δικαίωμα να το κάνουν. Δεν είχαν κανένα δικαίωνα να πάρουν απόφαση για το αν εμείς θα ζήσουμε η θα πεθάνουμε. Κανένα δικαίωμα. Το κράτος αυτήν την στιγμή κυριολεκτικά απέτυχε. Απέτυχε να προστατέψει τους πολίτες του. Και αν το κράτος αποτύχει να το κάνει αυτό, δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπάρχει. Μόνο για να εισπράττει φόρους. Εμείς δεν θέλουνε ένα κράτος που θα κάνει μόνο αυτό και δεν θα προσέχει τους πολίτες του.
Ο κ. Μωραΐτης αναφέρει επίσης τα όσα τραγικά διαδραματίστηκαν εκείνη την ημέρα:«Κανείς δεν μας είπε τι γίνεται με την φωτιά. Δεν ξέραμε τι γινόταν. Έφτασε πάρα πολύ γρήγορα δίπλα μας με αποτέλεσμα να καούμε. Φτάσαμε στην θάλασσα και περιμέναμε τρεις,τέσσερις ώρες. Τότε ήρθαν κάτι καΐκια και μας μάζεψαν και μας πήγαν στο λιμάνι στην Ραφήνα και από εκεί στο νοσοκομείο. Ανοργανωσιά παντού. Το κράτος ήταν τελείως ανοργάνωτο σε όλους τους τομείς. Περιμένανε αρκετές ώρες στο νοσοκομείο ώσπου ήρθαν οι συγγενείς μας και μας πήραν».
Τους έστειλαν να καούν
Ο κ. Μωραΐτης αναφέρει επίσης για τα αυτοκίνητα τα οποία έστειλαν προς το Κόκκινο Λιμανάκι αλλά και πως αν είχαν τους είχαν προειδοποιήσει μισή ώρα νωρίτερα μπορεί να μην είχαμε τόσους νεκρούς, ίσως και καθόλου.
«Αν μας είχαν ειδοποιήσει για την φωτιά μισή ώρα πριν να φύγουμε θα είχαμε φύγει. Δεν θα είχε καεί τόσος κόσμος. Πήραν απλώς απόφαση να μας αφήσουν να καούμε. Οι μόνιμοι κάτοικοι και όσοι είχαν τα σπίτια τους εκεί, ήξεραν πάρα πολύ καλά τι να κάνουνε. Οι άλλοι ήρθαν μέσα και αποκλείστηκαν επειδή τους έστειλε η αστυνομία εκεί πέρα. Όλα αυτά ήταν ένα μείγμα «εκρηκτικό», ακριβώς επειδή άφησαν το κόσμο απροστάτευτο και χωρίς να τον προειδοποιήσουν συνετέλεσαν στην τραγωδία που ζήσαμε όλοι μας. Δεν είδα πανικόβλητους ανθρώπους να τρέχουν αλαλάζοντας. Ακόμη και τότε που τρέχαμε εμείς να σωθούμε να πάμε στην παραλία και φωνάζαμε στους ανθρώπους που ήταν κλεισμένοι στα αυτοκίνητα τους, περιμένοντας να ανοίξει ο δρόμος, στο κόκκινο λιμανάκι, ακόμα και εκεί δεν υπήρχε πανικός από εκείνους τους ανθρώπους. Έρχεται η φωτιά φύγετε τους φωνάζαμε, να πάνε στην παραλία. Όλα όσα έχουν ειπωθεί μέχρι τώρα και από τις μαρτυρίες αλλά και από τα ρεπορτάζ καλύπτουν τα πάντα».
Οι αγωγές
Σκηνές από ταινίες θρίλερ περιγράφονται στα κείμενα των αγωγών που καταθέτουν η μία μετά την άλλη οικογένειες θυμάτων από την πύρινη κόλαση στο Μάτι.
Οι συγγενείς, μετά τις μηνύσεις, προσφεύγουν και στα αστικά δικαστήρια αξιώνοντας αποζημιώσεις για ψυχική οδύνη που αγγίζουν ακόμα και τα δύο εκατομμύρια ευρώ. Οι τέσσερις πρώτες αγωγές που φέρνει στο φως ο Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής στρέφονται κατά του Ελληνικού Δημοσίου, της Περιφέρειας Αττικής και του Δήμου Μαραθώνα. Στα κείμενα οι συγγενείς περιγράφουν με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες το εφιαλτικό απόγευμα της 23ης Ιουλίου, με τους δικούς τους ανθρώπους να βρίσκουν τραγικό θάνατο αβοήθητοι και εγκαταλελειμμένοι από τους αρμόδιους φορείς. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Πυροσβεστική της περιοχής δεν απαντούσε στις αγωνιώδεις κλήσεις των πολιτών που κινδύνευαν και, όταν απάντησε, το μόνο που είχε να πει ήταν «κάντε ό,τι νομίζετε».
