ΝΑΤΟ: Θα συνεχίσει να υποστηρίζει την Ουκρανία, αλλά τι κρύβεται πίσω από αυτή τη στρατηγική;
1 min read
Ο Οργανισμός του Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ) έχει προειδοποιήσει ότι θα συνεχίσει να υποστηρίζει στρατιωτικά την Ουκρανία, εν μέσω της πολιτικής έντασης που υπάρχει στη χώρα αυτή εναντίον της Ρωσίας, αλλά τι κρύβεται πίσω από αυτή την απόφαση;
Αφού ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν αποφάσισε στις 24 Φεβρουαρίου να ορθώσει στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Ντονμπάς , μια περιοχή που φιλοξενεί τις αυτοαποκαλούμενες ανεξάρτητες δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ , που αναγνωρίζονται από τη Μόσχα, το ΝΑΤΟ κλιμάκωσε τις κατηγορίες του κατά της Ρωσίας και ανακοίνωσε κυρώσεις για την κυβέρνησή της.
Ωστόσο, εκείνοι που παραβίασαν τις ειρηνευτικές συμφωνίες μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ είναι οι δυτικές δυνάμεις, οι οποίες ανάγκασαν τον Πούτιν να επιδιώξει μια στρατιωτική ισορροπία στην υπεράσπιση των συνόρων του, λέει ο Μεξικανός ιστορικός Christian Nader
«Αυτοί που αρχίζουν να παραβιάζουν όλες τις συμφωνίες που έγιναν και πραγματοποιήθηκαν με τη Ρωσική Ομοσπονδία, ακόμη και προηγουμένως, στη Σοβιετική εποχή, είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου, που είναι το παράρτημά του», υποστηρίζει ο ειδικός.
«Από την περίοδο του [Ντόναλντ] Τραμπ, ακόμη και οι περίφημες συμφωνίες πυραύλων είχαν αρχίσει να καταρρέουν, οι οποίες προσπαθούσαν όχι μόνο να αντικατοπτρίζουν την ασφάλεια στη συνοριακή περιοχή μεταξύ των δύο μπλοκ από την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και ήδη από την περίοδο της Ρωσικής Ομοσπονδίας» εξηγεί ο Nader.
Ωστόσο, από το 2014, έτος κατά το οποίο υπογράφηκαν οι συμφωνίες του Μινσκ , η Ουάσιγκτον έχει αναπτύξει μια πολεμική ρητορική που επιδιώκει να τοποθετήσει τη Ρωσία ως δύναμη εισβολής στην πολιτική και εδαφική σύγκρουση, εκτιμά ο ιστορικός
«Ας θυμηθούμε ότι η προπαγάνδα κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας βρίσκεται στο αποκορύφωμά της αυτή τη στιγμή από όλες τις υπηρεσίες πληροφοριών και τους ίδιους τους ομίλους των δυτικών μέσων ενημέρωσης, που θέλουν να τοποθετήσουν τη Ρωσία ως επιτιθέμενη, παρά το γεγονός ότι είναι αυτοί που μιλούν για την υπόθεση της Ουκρανίας μετά το πραξικόπημα του 2014, σε μια μιλιταριστική χούντα», λέει ο Nader.
Αυτή η στρατηγική που ενορχηστρώθηκε από τη Δύση μέσω της Ουκρανίας, λέει ο ειδικός, έχει μοναδική αποστολή να προκαλέσει τον πληθυσμό στο Ντόνετσκ και το Λούγκανσκ και να τοποθετήσει τη στρατό στα άμεσα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Έτσι, η ρητορική κατά της Μόσχας , προβλέπει ο Nader, θα συνεχίσει να ισχυρίζεται ότι είναι η Ρωσία που έχει παραβιάσει όλες τις συμφωνίες, όταν το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε το Κίεβο για οκτώ χρόνια για να προκαλέσει ξεσπάσματα διαμάχης, να παγιδεύσει τη Ρωσία στην προστασία του Ντονμπάς και να το προβάλει ο διεθνής διάλογος ως επιτιθέμενος.
Ζελένσκι
Πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Ζελένσκι, ήταν πολύ σίγουρος ότι θα είχε τη στρατιωτική υποστήριξη των δυτικών δυνάμεων ενόψει μιας πιθανής κλιμάκωσης της σύγκρουσης με τη Ρωσία , ωστόσο, η θέση αδυναμίας του αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο, θεωρεί ο Nader.
«Ο Ζελένσκι, ο οποίος ήταν προηγουμένως κωμικός ηθοποιός της τηλεόρασης, τοποθετείται ακριβώς λόγω της κριτικής που αρχίζει να πέφτει βροχή στην ουκρανική στρατιωτική χούντα που σχεδίαζε πραξικόπημα που ξεκίνησε το 2014 για χρήση ταγμάτων νεοναζί».
Τόσο ο προκάτοχός του στην εξουσία, Πέτρο Ποροσένκο, όσο και ο Ζελένσκι, έχουν χρησιμοποιηθεί από το ΝΑΤΟ ως μαριονέτες μπροστά στην Ουκρανία.
«Πριν από τρεις ημέρες ο Ζελένσκι ήταν πολύ σίγουρος ότι επρόκειτο να τον υποστηρίξουν και τον είδαμε να εκλιπαρεί για βοήθεια από το ΝΑΤΟ. Ο ρόλος του ήταν ακριβώς αυτός του προβοκάτορα κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η Ουάσιγκτον ήθελε να φτάσει σε αυτό το στάδιο, για αυτό καταπατούν συνεχώς τις συμφωνίες του Μινσκ επί οκτώ χρόνια», εκτιμά ο Nader.
«Η Ουκρανία ελέγχεται από τους μεγάλους ολιγάρχες. Στόχος του ΝΑΤΟ ήταν να παγιδεύσει τη Ρωσική Ομοσπονδία, έτσι επιτίθενται ανηλεώς και σκοτώνουν 15.000 ανθρώπους στο Ντόνετσκ και το Λουχάνσκ για να φτάσουν σε αυτό το σημείο, να δελεάσουν τη Ρωσία και φυσικά το Κρεμλίνο δεν είχε άλλη λύση, περιμένοντας οκτώ χρόνια αποτυχημένης διπλωματίας», λέει ο ιστορικός.
Παρά το γεγονός ότι ο Ζελένσκι είχε την υποστήριξη του Ατλαντικού, παρατηρεί ο Nader, το μόνο πράγμα που πρόκειται να εφαρμόσουν είναι η οικονομική επιθετικότητα, ενώ η Ουκρανία έχει πρακτικά κατακλυστεί από τη ρωσική εισβολή στο έδαφός της, με την οποία, όπως υποστηρίζει, το Κρεμλίνο σκοπεύει να αποτρέψει ναζιστοποίηση της επικράτειας.
Ουκρανία, μέλος του ΝΑΤΟ;
Περισσότερο από μια πιθανή ενσωμάτωση της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, η χώρα περιμένει μια ανασυγκρότηση με όρους που να παρέχει ασφάλεια στη Ρωσία, λέει ο Nader.
Ωστόσο, η δυτική προπαγάνδα θα θέσει ως θύμα την Ουκρανία, «γι’ αυτό τα γεγονότα που συνέβησαν τα τελευταία οκτώ χρόνια εναντίον του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ δεν αντικατοπτρίζονται ποτέ», δηλώνει ο Μεξικανός ειδικός.
Εν τω μεταξύ, γειτονικές χώρες όπως η Ρουμανία, η Πολωνία και η Ουγγαρία θα επιδιώξουν να διεκδικήσουν εκ νέου το δυτικό ουκρανικό έδαφος που τους ανήκε στο παρελθόν.
Το παράδοξο της ένοπλης ειρήνης
Σχετικά με τη λεγόμενη ένοπλη ειρήνη, ο Nader πιστεύει ότι είναι στρατηγική του Πούτιν να τοποθετήσει τη Ρωσία σε ισότιμη βάση σε ένα σενάριο που σκιαγραφούσε την παροχή στην Ουκρανία με πυρηνικές κεφαλές με τις οποίες θα μπορούσε να επιτεθεί στη Μόσχα .
Από το 1991, μετά τη διάλυση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ), τονίζει, το ΝΑΤΟ ξεκίνησε ένα επεκτατικό παιχνίδι που έχει τοποθετήσει τη Ρωσία σε αμυντικές συνθήκες για 30 χρόνια.
«Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να δημιουργήσουν μια περικύκλωση και αυτό που κάνει ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι να απωθήσει αυτή την περικύκλωση επεμβαίνοντας στα κυρίαρχα έθνη του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, κατόπιν αιτήματος των νόμιμων κυβερνήσεων αυτών των δημοκρατιών, και διασφαλίζοντας ότι η Ουάσιγκτον δεν μπορεί να εισβάλει στα ρωσικά σύνορα», αναλύει.
Δεν είναι δυνατόν να προβλεφθεί εάν θα υπάρξει μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, παραδέχεται ο Nader. Ωστόσο, λέει, διαμορφώνονται επιδοτούμενες συγκρούσεις και υποστήριξη από τον Λευκό Οίκο για παραστρατιωτικές δυνάμεις και κινήσεις υπό ψευδείς σημαίες, μεταξύ άλλων ελιγμών.
«Είναι ένας πόλεμος στον οποίο η Ουάσιγκτον βάζει σχεδόν όλη της την ενέργεια και εκατομμύρια δολάρια στη στρατιωτική βιομηχανία για να παγιδεύσει, πρώτα απ ‘όλα, τη Ρωσία και μετά τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, επειδή αυτό το σχέδιο είναι ενάντια στις δύο υπερδυνάμεις που η Ουάσιγκτον δεν κατάφερε να ξεπεράσει», δηλώνει.
