Μαύρες τριετίες «καρμπόν» από τον πατέρα και τον υιό Μητσοτάκη
1 min read
Γεμάτη με αποτυχίες, σκάνδαλα, χρέη, αλαζονεία, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, κοινωνικό διχασμό και πολιτική τοξικότητα η διακυβέρνηση της φαμίλιας
Πουθενά στην Ευρώπη μια οικογένεια δεν έχει αναδείξει τόσα αιρετά μέλη στην πολιτική μοίρα μια χώρας όσα η φαμίλια Μητσοτάκη. Από τον βουλευτή γερο-Κωστή, όπως τον αποκαλούσαν, στα μέσα του 1800, τον γενάρχη της πολιτικής οικογένειας και παππού του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μέχρι και σήμερα, υπάρχει ένας ακλόνητος δεσμός αυτής της οικογένειας με την εξουσία για πάνω από 150 χρόνια. Μια αέναη συνέχεια που θυμίζει εποχές… μεσαιωνικής φεουδαρχίας!
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Ο γιος του γερο-Κωστή, Κυριάκος, έγινε το 1920 κι αυτός βουλευτής. Ο γιος του Κυριάκου, Κωνσταντίνος, έφτασε το 1990 να γίνει πρωθυπουργός. Ο γιος του Κωνσταντίνου, Κυριάκος, είναι σήμερα κι αυτός πρωθυπουργός. Ενδιάμεσα, από την ευρύτερη οικογένεια υπήρξαν υπουργοί, όπως η Ντόρα, περιφερειάρχες και δήμαρχοι, όπως ο γιος της, στελέχη κυβερνήσεων, όπως ο «επίκαιρος» λόγω ΕΥΠ ανιψιός Δημητριάδης, κ.ά.
Οι «τριετίες» των δύο πρωθυπουργών της φαμίλιας, του Κωνσταντίνου από το 1990 ως το 1993 και του Κυριάκου από το 2019, παρουσιάζουν, δυστυχώς για τον τόπο, κοινή πορεία. Με παρόμοιες αντιλαϊκές πρακτικές, κοινωνικό διχασμό, στοχοποιήσεις, τοξικότητα στο πολιτικό γίγνεσθαι και μονοδιάστατες διπλωματικές επιλογές.
Το πανίσχυρο brand name «Μητσοτάκης» είναι η προσωποποίηση της αιώνιας ανακύκλωσης μελών της ίδιας οικογένειας στην πολιτική. Γιος στη θέση του πατέρα, αδέλφια, ανίψια, διάφορα μέλη της οικογένειας να «κατεβαίνουν» ταυτόχρονα για εκλόγιμες θέσεις. Παράλληλα, ακόμα ένας «στρατός» μελών της ευρύτερης φαμίλιας τακτοποιείται σε άλλα αξιώματα, θέσεις και δουλειές με καλές προσβάσεις. Ο γιος του πρωθυπουργού, Κωνσταντίνος, έχει διοριστεί ήδη στα 23 του στο Ευρωκοινοβούλιο…
Σκοτεινές πλευρές
Παντού οι πολιτικές δυναστείες διαθέτουν ένα ισχυρό μείγμα brand name και προσωπικών διασυνδέσεων. Όμως τέτοια επιρροή και δύναμη που συγκεντρώνεται επί δεκαετίες και αιώνες στα χέρια της ίδιας οικογένειας γεννά αναπόφευκτα και σκοτεινές πλευρές. Ειδικά σε… μπανανίες όπου πολιτική, επιχειρηματικά συμφέροντα, media και διεθνής παράγοντας «παντρεύονται» σε κοινά παιχνίδια.
Μελετώντας τις δύο «τριετίες», ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποιεί πολλές ίδιες τακτικές με τον πατέρα του. Μπολιάζει τον διχασμό, προκαλεί ρωγμές στην κοινωνία και δεν διστάζει να στοχοποιεί. «Έδειξε» τους ανεμβολίαστους ως υπεύθυνους για την πανδημία, τιμωρεί χιλιάδες υγειονομικούς, κατηγορεί ως υποστηρικτές του Πούτιν όσους διαφωνούν με τη Ι.Χ. εξωτερική πολιτική του, χλευάζει ως «πυροσβέστες της ξαπλώστρας» όσους πολίτες απελπίζονται από τις πυρκαγιές που σβήνουν στη θάλασσα.
Ξεγλιστράει από κάθε ευθύνη, τοποθετεί χρυσοπληρωμένους «γαλάζιους» μαζικά, επιτρέπει το πάρτι ακρίβειας και προκρίνει το όργιο απευθείας αναθέσεων, δείχνοντας περιφρόνηση προς τους πολίτες με ξεροκόμματα όπως το power pass ή τις αυξήσεις της μιας… τσίχλας την ημέρα.
Την ίδια τακτική ακολουθούσε και ο πατέρας του. Για το γεγονός ότι τα έκανε θάλασσα στην οικονομία και τη δημόσια διοίκηση δεν έφταιγε αυτός αλλά οι «προδότες του κόμματος» που δεν τον άφησαν να ολοκληρώσει τετραετία. Έγινε ο πρώτος που κατηγόρησε -τσουβαλιάζοντας- τους δημοσίους υπαλλήλους και ολόκληρες επαγγελματικές ομάδες.
Προκαλούσε τον διχασμό για να δικαιολογήσει τις κοινωνικές εκρήξεις από βίαιες ιδιωτικοποιήσεις, όπως συνέβη με τις αστικές συγκοινωνίες. Πάγωνε τους μισθούς, αλλά διακήρυττε το αμίμητο ότι «μηδέν συν μηδέν ίσον 14% αυξήσεις». Χρησιμοποιούσε τη ρουσφετολογία για να βολεύονται «γαλάζια» παιδιά.
Τοξικότητα στην πολιτική ζωή
Και στις δύο τριετίες «φώλιασε» η τοξικότητα στην πολιτική ζωή. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης προσπαθούσε να αξιοποιήσει υπαρκτά κι ανύπαρκτα σκάνδαλα για να γίνει πρωθυπουργός. Έκανε τα πάντα, ακόμα και παρακολουθήσεις, για να εξοντώσει πολιτικά τους αντιπάλους, ανοίγοντας τον χορό των Ειδικών Δικαστηρίων.
Εσωκομματικά, το κόμμα του κινδύνεψε με διάσπαση, έπειτα από αποπομπές και σφοδρές συγκρούσεις με κορυφαία στελέχη που αντιδρούσαν στις σκοπιμότητές του. Εν τέλει οι «δικοί» του ήταν που τον έριξαν από την εξουσία. Άλλωστε, πατέρας και γιος είναι ίσως οι μόνοι αρχηγοί της Ν.Δ. που σακάτεψαν το ιδεολογικό DNA του κόμματός τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ρίχνει τις ευθύνες στην… εξέδρα για τις αποτυχίες του στην οικονομία, στο «επιτελικό κράτος», στην πανδημία, στις πυρκαγιές. Για αντιπερισπασμό, δηλητηριάζει διαρκώς την ήδη νοσηρή και γεμάτη παθογένειες πολιτική ζωή του τόπου.
Εκδικητικά, εμπρηστικά και με fake news έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να «τουμπάρει» την υπόθεση Novartis, να διαστρέψει την αλήθεια και να καθίσουν στο σκαμνί πρώην υπουργοί, δικαστικοί, εκδότες και δημοσιογράφοι. Αλαζονικά αποφασίζει μόνος του για την ευαίσθητη εξωτερική πολιτική της χώρας.
Αν κάτι έχει πετύχει σίγουρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, βγάλει δεν βγάλει την τετραετία, είναι ότι οι επιδόσεις του καταγράφονται ως εντυπωσιακά πιο απελπιστικές, ακόμα κι από αυτές του πατέρα του… Και, ειλικρινά, έμοιαζε πολύ δύσκολο να τον ξεπεράσει!
Οικονομία: Διαφήμιζαν νοικοκύρεμα, εκτόξευσαν το δημόσιο χρέος
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εφάρμοσε πολιτική θατσερικής λιτότητας για τον λαό. Στόχος του, στα λόγια, ήταν το συμμάζεμα των δημοσιονομικών. Πρακτικά, το χρέος επί τριετίας του εκτοξεύθηκε ραγδαία, όσο κι αν το… ξεχνούν οι υμνητές του.
Επί Κωνσταντίνου το ελληνικό χρέος ξεπέρασε για πρώτη φορά το 100% του ΑΕΠ. Επί Κυριάκου έσπασε το φράγμα του 200%. Σύμφωνα με τα στοιχεία ΕΛ.ΣΤΑΤ. και Eurostat, το χρέος το 1989 έκλεισε στα 21,5 δισ. ευρώ, στο 66,9% του ΑΕΠ.
Απ’ όταν ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, τον Απρίλιο του 1990, και μέχρι να πέσει, τον Οκτώβριο του 1993, το χρέος εκτινάχθηκε στα 60,5 δισ. ευρώ, ήτοι στο 111,6% του ΑΕΠ. Σε απόλυτους αριθμούς, τριπλασιάστηκε. Γι’ αυτό και το 1994 έκανε την πολυδιαφημισμένη δήλωση, δήθεν προφητικά, «δεν είναι µακριά η στιγµή που η Ελλάδα δεν θα µπορεί πια να δανειστεί και θα καταφύγει ικέτης στο ∆ΝΤ». Ήξερε τι έλεγε, επειδή ήξερε τι είχε κάνει.
Λίγους μήνες πριν έρθει στην εξουσία ο Κυριάκος, το χρέος στο α’ τρίμηνο του 2019 ήταν 337 δισ. ευρώ, στο 181,9% του ΑΕΠ. Στο τέλος του 2020 η Ελλάδα για πρώτη φορά ξεπέρασε το 200%. Εφτασε στα 341 δισ. ή 206,3% του ΑΕΠ, με έλλειμμα 10,1%.
Τον Μάρτιο του 2022 το χρέος απογειώθηκε στα 394,5 δισ. ευρώ, στο 190% του ΑΕΠ, μια μικρή πτώση λόγω αυξημένου πληθωρισμού. Στην τριετία Κυριάκου το δημόσιο χρέος αυξήθηκε 57 δισ. ευρώ! Τουλάχιστον 7,5 δισ. δόθηκαν σε σκανδαλώδεις απευθείας αναθέσεις με πρόσχημα την πανδημία.
Πηγή newsbreak
