”Το τουρκικό Bayraktar TB2 δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το ρωσικό Pantsir”, αναφέρουν οι Ρώσοι. Πρόκειται για μία εξέλιξη που αφορά άμεσα την Ελλάδα,
1 min read
”Η μάχη μεταξύ του ρωσικού Pantsir-S και του Bayraktar TB2 πριν λίγα 24ωρα, κράτησε μόνο λίγα δευτερόλεπτα. Τουρκικό Bayraktar TB2 επιχείρησε να παραβιάσει τα σύνορα της Ρωσίας, πιθανότατα είτε για λόγους αναγνώρισης είτε για να πραγματοποιήσει επίθεση. Ωστόσο, το τουρκικό drone εισήλθε στον εναέριο χώρο που ελέγχει το ρωσικό αντιαεροπορικό σύστημα, με αποτέλεσμα το Bayraktar TB2 να καταρριφθεί.”
”Το ρωσικό όπλο έκοψε κυριολεκτικά το drone σε πολλά μέρη, με αποτέλεσμα το τελευταίο να καταφέρει να αντέξει στη μάχη μόνο για λίγα δευτερόλεπτα. Σημαντικά στοιχεία του Bayraktar έμειναν άθικτα και αυτό μπορεί να επιτρέψει στους Ρώσους ειδικούς να διαβάσουν σημαντικά δεδομένα, συμπεριλαμβανομένου του συστήματος ελέγχου drone.”
Το δημοσίευμα:
Αντιμετώπιση με μέσα ηλεκτρονικού πολέμου
Ο ηλεκτρονικός πόλεμος είναι ένα προσφιλές μέσο τόσο κατά την διάρκεια πολέμου χαμηλής έντασης όσο και στην διάρκεια κανονικών πολεμικών επιχειρήσεων. Δυστυχώς η χώρα μας δεν ανήκει στις χώρες που έχουν την τεχνολογική επάρκεια να προκαλέσουν παρεμβολές στα συστήματα πλοήγησης και αποστολής των τουρκικών drones, καθώς δεν μιλάμε για έναν απλό φθηνό παρεμβολέα του συστήματος GPS που θα ήταν ικανοποιητικός για drones εμπορικών προδιαγραφών.
Η Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, βρίσκεται σε εκτενείς συζητήσεις με τους Ισραηλινούς (με δύο εταιρείες) για την παροχή συστημάτων anti-UAV. Τα UAV μπορεί να αντιμετωπιστούν είτε διά της κατάρριψής τους είτε με τη χρήση τεχνικών ηλεκτρονικού πολέμου. Στην πρώτη περίπτωση είναι απολύτως σαφές ότι τίθεται ζήτημα πολιτικής απόφασης, καθώς η κατάρριψη μπορεί να θεωρηθεί κίνηση κλιμάκωσης. Τρόποι υπάρχουν και δεν περιορίζονται στη χρήση μαχητικών αεροσκαφών, αλλά UAV μπορεί να καταρριφθούν και από αντιαεροπορικά συστήματα μικρών και μεγάλων αποστάσεων (π.χ. OSA-PANTSIR).
Ο πλέον ενδεδειγμένος και οικονομικότερος τρόπος αντιμετώπισης αυτής της απειλής είναι η χρησιμοποίηση τεχνικών ηλεκτρονικού πολέμου, που εστιάζουν στην παρεμβολή του συστήματος εντοπισμού θέσης (GNSS-Global Νavigation Satellite System) του UAV. Αυτή η τεχνική μπορεί να χρησιμοποιηθεί για άρνηση (denial) του δέκτη να λάβει δεδομένα από τους δορυφόρους των εν λόγω συστημάτων ή πιο συχνά την εισαγωγή στον δέκτη UAV ψευδών δεδομένων θέσης.
Με αυτόν τον τρόπο το UAV θεωρεί εσφαλμένα ότι βρίσκεται σε διαφορετικό σημείο από αυτό που πραγματικά βρίσκεται. Η ζεύξη δεδομένων (tracking) με τον σταθμό εδάφους διακόπτεται με αποτέλεσμα να μη λαμβάνει εντολές από τους χειριστές του και να μη στέλνει στον σταθμό εδάφους τα δεδομένα τηλεμετρίας του. Αποτέλεσμα αυτού θα είναι το UAV να πετάει ανεξέλεγκτο μέχρι τη συντριβή του.
Μάλιστα, πρόσφατα, όπως αποκάλυψαν οι Ρώσοι, κοντά στο Voronezh πραγματοποιήθηκαν σεμινάρια με αξιωματικούς για το πώς τα αντίμετρα ηλεκτρονικού πολέμου μπορούν να πλήξουν το UAV TB2. Ως αποστολές ηλεκτρονικού πολέμου, υποδεικνύονται η διακοπή του ελέγχου του UAV, η διακοπή της μετάδοσης δεδομένων από το UAV και η διακοπή της υποστήριξης πλοήγησης του UAV.
Μήπως η ελληνική πλευρά πρέπει να καταλάβει ότι στον ακήρυχτο πόλεμο στο Αιγαίο δεν υπάρχει πολυτέλεια για ηθική και κινήσεις ιπποτισμού αλλά στυγνός κυνισμός, όπου τα πάντα μπορούν να δικαιολογηθούν για την προάσπιση του εθνικού συμφέροντος;
