Ο σύντροφος της υπουργού Πολιτισμού Αντώνης Λιάκος έχει πολλές φορές προκαλέσει θύελλα με τις απόψεις του. Τους ενώνουν το σημιτικό παρελθόν, η αμφισβήτηση της Ιστορίας και ο αγώνας υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών…
Η Μυρσίνη Ζορμπά είναι από τα νέα πρόσωπα, των οποίων η παρουσία στην κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη. Δεν μιλάμε μόνο για τη μακάβρια φάρσα με τον δήθεν θάνατο του Ελληνα σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά από τον Ιταλό δημοσιογράφο που ενέπλεξε την υπουργό Πολιτισμού «χακάροντας» τον λογαριασμό της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και για το γεγονός ότι την επέλεξε ο Αλέξης Τσίπρας ως ένα από τα πρόσωπα που θα σηματοδοτούσε το άνοιγμά του στην Κεντροαριστερά.
Η νέα υπουργός μετέβη μάλιστα στο Προεδρικό Μέγαρο για την ορκωμοσία της χέρι χέρι με τον σύντροφό της στη ζωή Αντώνη Λιάκο, τον καθηγητή που με τις θέσεις και τις απόψεις του έχει προκαλέσει σφοδρές αντιδράσεις. Μεταξύ της Μυρσίνης Ζορμπά και του Αντώνη Λιάκου πολλά ακόμη είναι τα κοινά στοιχεία. Δύο από αυτά είναι ο Κώστας Σημίτης και η συνεχής προσπάθεια «εθνομηδενισμού». Οσον αφορά το δεύτερο, ο καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών κ. Λιάκος, που έχει διατελέσει και επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία επί υπουργίας Νίκου Φίλη, έχει προκαλέσει πάμπολλες φόρες την κοινή γνώμη με τις θέσεις του, που φθάνουν στα όρια -ή και τα ξεπερνούν- της παραχάραξης της Ιστορίας.
Η νέα υπουργός Πολιτισμού είναι γνωστή, πέραν της ενασχόλησής της με την τέχνη και το βιβλίο, και από την πολιτική, στην οποία την ανέδειξε ο Κώστας Σημίτης. Την είχε στενή συνεργάτρια, αφού με τη στήριξή του εξελέγη στην Ευρωβουλή την περίοδο 2000-2004, και περίπου έως το τέλος του 2015 υπηρετούσε ως μετακλητή υπάλληλος στο γραφείο του.
Ο δε Αντώνης Λιάκος υπήρξε οπαδός και θεωρητικός του εκσυγχρονισμού και διετέλεσε πρόεδρος του ΟΠΕΚ, του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας, που είχε ιδρύσει ο πρώην πρωθυπουργός και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Κώστας Σημίτης. Ωστόσο, από τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, και λίγο προτού αναλάβει την εξουσία, ο κ. Λιάκος άλλαξε πορεία και στήριξε με άρθρα του το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Αυτός ο «άνεμος» στροφής προς την Αριστερά, και βεβαίως η τοποθέτησή του σε θέση ευθύνης από τον Νίκο Φίλη στο υπουργείο Παιδείας, φαίνεται ότι παρέσυρε και τη σύντροφό του Μυρσίνη Ζορμπά, η οποία βγήκε μπροστά και στήριξε τον ΣΥΡΙΖΑ, υπερθεματίζοντας υπέρ της συμφωνίας προδοσίας της Μακεδονίας και υπογράφοντας με άλλες προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, της διανόησης και της τέχνης ένα μανιφέστο υπέρ της Συμφωνίας των Πρεσπών.
Το κείμενο που υπέγραψε η κυρία Ζορμπά, μεταξύ των άλλων, χαρακτήριζε τη συμφωνία «έντιμη» και κατέληγε: «Εμείς, αριστεροί, δημοκράτες, προοδευτικοί πολίτες, στηρίζουμε τη Συμφωνία, γιατί είμαστε κατά των εθνικισμών και των αναθεωρητισμών, γιατί είμαστε υπέρ μιας ειρηνικής, αλληλέγγυας ευρωπαϊκής, βαλκανικής γειτονιάς, γιατί η Συμφωνία υπερβαίνει τις εθνικιστικές και τις θρησκευτικές εντάσεις». Οι απόψεις, βεβαίως, της νέας υπουργού Πολιτισμού ωχριούν μπροστά σε αυτά που έχει εκστομίσει και έχει γράψει ο κ. Λιάκος.
Σε άρθρο του για τον Μακεδονικό Αγώνα προέβη σε μία αυθαίρετη, απόλυτα χοντροκομμένη και ανόμοια σύγκριση σφαγών των αμάχων, που υποτίθεται ότι έγιναν στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα για την απελευθέρωση της υπόδουλης Μακεδονίας, με αυτές που πραγματικά έγιναν στο Ιράκ και στη Συρία, επιχειρώντας με το έτσι θέλω μία ταύτιση των μακεδονομάχων με τους «φανατικούς εξτρεμιστές του Ισλάμ», δηλαδή τους τζιχαντιστές. Οι απόψεις τους προκάλεσαν την οργή ακόμη και αυτών που δέχονται την αναθεωρητική άποψη για την ιστορία.
Ο κ. Λιάκος, όμως, είχε δώσει δείγματα γραφής και πριν από το εξοργιστικό αυτό άρθρο, αλλά και μετά. Στο παρελθόν έχει συνυπογράψει κείμενα υπέρ του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο, αλλά και την εκδήλωση απαίτησης από την ελληνική κυβέρνηση να λογοδοτήσουν οι Ελληνες εθελοντές που πολέμησαν στη Σρεμπρένιτσα, ενώ όταν τέθηκε επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία φρόντισε για την επιλεκτική απουσία από το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού των Ολοκαυτωμάτων στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο, των μαζικών εκτελέσεων πατριωτών στην Καισαριανή και του Μπλόκου της Κοκκινιάς, μη τυχόν και περάσουν στη συνείδηση των μαθητών «ηρωικά πρότυπα» πατριωτικής αντίστασης.
Δεν είναι τυχαίο ότι αποτέλεσε τον «πνευματικό μέντορα» ενός άλλου φυντανιού, της καθηγήτριας Μαρίας Ρεπούση, η οποία έγραψε το βιβλίο που κρίθηκε επιεικώς απαράδεκτο και αποσύρθηκε όχι μόνο επειδή έγραφε ότι «χιλιάδες Ελληνες συνωστίζονταν στο λιμάνι (της Σμύρνης) προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν», μετατρέποντας την ιστορία της Μικρασιατικής Καταστροφής σε τουρκικό σίριαλ, αλλά γιατί έβριθε ανακριβειών και ιστορικών παραλείψεων, εξωραΐζοντας την Τουρκοκρατία και αμβλύνοντας την εθνικοαπελευθερωτική διάσταση της Επαναστάσεως του 1821.
Και ενώ η κυρία Ρεπούση προκάλεσε με τα γραφόμενά της «τσουνάμι» αντιδράσεων, βρήκε υπερασπιστή στο πρόσωπο του κ. Λιάκου, που ζήτησε να μη χρησιμοποιείται ο όρος «Μικρασιατική Καταστροφή» διότι θίγεται η αφήγηση των Τούρκων.
Η εισήγηση να μη λέμε τα παιδιά… βασιλόπουλα
Είναι ο ίδιος που είχε δηλώσει ότι η Γενοκτονία των Ποντίων ήταν «ένα πυροτέχνημα που αναδύθηκε μαζί με το Μακεδονικό, στο πλαίσιο της αναζωπύρωσης του εθνικισμού στη δεκαετία του ’90», και στις προτάσεις του ως επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία συμπεριέλαβε την απαγόρευση στους γονείς να αποκαλούν τα παιδιά τους… πριγκίπισσες ή βασιλόπουλα, ενώ όρισε πως οι μαθητές των τριών πρώτων τάξεων του δημοτικού θα πρέπει να υπογράφουν «συμβόλαιο τιμής», στο οποίο θα υπόσχονταν σεβασμό στους δασκάλους και ιπποτική συμπεριφορά στους αδύναμους συμμαθητές τους. Οσο φαιδρό και αν ακούστηκε τότε, δεν ήταν το μόνο.
Συνέχισε να προκαλεί και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων όταν πρότεινε, με την αβάντα του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη, την κατάργηση των μαθητικών παρελάσεων, του εκκλησιασμού των μαθητών, αλλά και της πρωινής προσευχής. Από τα τελευταία κατορθώματα του καθηγητή Αντώνη Λιάκου είναι ο «αγώνας» να περάσει η Συμφωνία των Πρεσπών, κάτι που ίσως και να έδωσε ώθηση στη Μυρσίνη Ζορμπά για την υπουργοποίησή της. Το παρακάτω απόσπασμα είναι από μία παλαιότερη ανάρτηση του κ. Λιάκου στο facebook, η οποία μιλάει από μόνη της: «Σκουπίδια ότι μας “κλέβουν το όνομα”, τερατολογίες ότι “εκχωρούμε γλώσσα και ταυτότητα”, ανοησίες περί αλυτρωτισμών, ότι δηλαδή θα εκστρατεύσουν να καταλάβουν την ελληνική Μακεδονία. Ζήσαμε μια μαζική παράκρουση επί τριάντα χρόνια. Πρόκειται για ένα πηχτό και αδιαπέραστο τείχος στα μυαλά των ανθρώπων. Αυτόν τον τοίχο πρέπει να κατεδαφίσουμε…».
