Ο Ε.Μαρινάκης, ο Σ.Κόκκαλης, ο Κ.Χατζημηνάς και η αλήθεια…

Με ένα περίεργο άρθρο-επίθεση στον κορμό της (εναπομείνασας…) ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, η κυριακάτικη εφημερίδα του συγκροτήματος Μαρινάκη «Το Βήμα» επιχειρεί, μάλλον αδέξια, να αποδομήσει την συμμετοχή της ιδιωτικής αμυντικής βιομηχανίας στην διακρατική συμφωνία αναβάθμισης των μαχητικών αεροσκαφών F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας.

Και λέμε «αδέξια», γιατί το άρθρο αφ’ενός μεν βρίθει λαθών, αφ’ετέρου δε, προκειμένου να επιτεθεί στον ΥΕΘΑ Π.Καμμένο (κάτι, εν πάση περιπτώσει, πολιτικά «θεμιτό» αφού πρόκειται για εκδοτικό συγκρότημα το οποίο αντιπολιτεύεται σφοδρά τον υπουργό Εθνικής Αμυνας), εξαπολύει επίθεση κατά όλων των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών που λαμβάνουν μέρος στο πρόγραμμα! 

Και βέβαια ξεχωρίζει η επίθεση κατά του Σωκράτη Κόκκαλη, δηλαδή της ΙΝΤRΑΚΟΜ DefenceElectronics, την οποία πλέον διαχειρίζεται ο υιός του Κωνσταντίνος.

Το ότι θα επιτίθονταν κατά του Σ.Κόκκαλη, μια εφημερίδα ιδιοκτησίας Ε.Μαρινάκη, μέχρι και πριν λίγους μήνες θα ήταν ένα καλό… ανέκδοτο. Αλλά όχι σήμερα.

Διάφορα γεγονότα έχουν επισκιάσει τις σχέσεις τους, σε σημείο που να επιτίθεται «Το Βήμα» κατά της… INTRAKOM!

Γιατί; Γιατί υποτίθεται θα πάρει μέρος του υποκατασκευαστικού προγράμματος  των F-16 όπως και άλλες αμυντικές  εταιρείες.

Είναι σα να ρωτάει κάποιος: «Γιατί ο ήλιος βγαίνει από την Ανατολή;». Μα γιατί «Από την Ανατολή μπορεί μόνο να βγει»! Τόσο απλά!

Η Ιντρακόμ, όπως και κάποιες άλλες ελληνικές αμυντικές εταιρείες (συμπτωματικά σχεδόν όλες όσες περιέχονται στο άρθρο) έχουν την κατάλληλη υποδομή  για να υποδεχθούν ένα τέτοιο έργο, είναι όχι μόνο αυτονόητο, αλλά επιβεβλημένο.

Αλίμονο αν δεν πάρουν ελληνικές ιδιωτικές εταιρείες από την LM, από το μοναδικό μεγάλο αμυντικό έργο των τελευταίων δέκα ετών στην Ελλάδα.

Εκτός αν θέλουμε να επιστρέψουμε στην ηρωική εποχή των αντισταθμιστικών οφελών των Mirage 2000 με τα… ιχθυοτροφεία και τις «αναπτυξιακές γεωργικές μονάδες».

Από εκεί και πέρα «η μπάλα» στο συγκεκριμένο άρθρο πήρε και άλλες δύο εταιρείες οι οποίες διαπρέπουν στις εξαγωγές, και μάλιστα με δικής τους, ελληνικής ανάπτυξης προϊόντα.

Tην Theon Sensors και την ISI. Η πρώτη εξάγει επίσης το 95% της παραγωγής της στο εξωτερικό και είναι η μία από τις πέντε κορυφαίες εταιρείες παγκοσμίως στην κατασκευή ηλεκτροοπτικών συστημάτων. Και είναι ελληνική!

Εξάγει περί τα 35 εκατ. ευρώ προϊόντα υψηλής τεχνολογίας κατ’έτος και έχει ανεκτέλεστο κάπου 40 εκατ. ευρώ παραγγελίες από χώρες όπως η Σουηδία, η Ολλανδία, η Ινδία, η Ιαπωνία  κλπ.

Είναι η πρώτη ελληνική εταιρεία σε εξαγωγές εγχώριας ανάπτυξης αμυντικών συστημάτων και έχει πουλήσει σε πάνω από 35 χώρες πάνω από 300 εκ. δολ. τα τελευταία οχτώ χρόνια. Αυτό είναι πρωτόγνωρο για ελληνική αμυντική βιομηχανία. 

Εν πάση περιπτώσει η συγκεκριμένη εταιρεία ουδεμία σχέση έχει με το πρόγραμμα των F-16 και είναι ερωτηματικό γιατί αναφέρεται στο άρθρο.. Οπου έτσι ή αλλιώς η ΕΑΒ (κακώς κατά την εκτίμησή μας) παίρνει το 90% των προγραμμάτων υποκατασκευής!

Μια άλλη εταιρεία η οποία δέχθηκε επίσης «πυρά» μέσω του περίεργου άρθρου είναι η ISI, η εταιρεία που ανέπτυξε και ξεκινά και εγκαθιστά το πρώτο 100% ελληνικό Σύστημα Αποστολής Μάχης, σε αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας και πιο συγκεκριμένα στα P-3B του ΠΝ.

Ενα ανάλογο προϊόν, την εποχή που στην Ελλάδα το υπουργείο Εθνικής Αμυνας (μιας άλλης εποχής…) αγόραζε μόνο από αμερικανικές, γαλλικές ή γενικά δυτικές εταιρείες, προϊόντα γιατί μόνο αυτές είχαν το… μπάτζετ να στηρίξουν τέτοιες προσπάθειες, η ISI το είχε πουλήσει στη… Σιγκαπούρη!

Ναι, τα αεροσκάφη ναυτικής συνεργασίας της Σιγκαπούρης επιχειρούν με ελληνικής ανάπτυξης και κατασκευής Σύστημα Αποστολής Μάχης, εδώ και περισσότερο από δέκα χρόνια!

Λεπτομέρεια: Ποια είναι η χώρα με την πλέον χρηστή και αδιάφθορη κρατική διοίκηση παγκοσμίως; Σωστά μαντέψατε, η Σιγκαπούρη! Αρα, διπλή η αξία εκείνης της πρώτης ελληνικής επιτυχίας.

Βέβαια, ουδείς προφήτης στο τόπο του και στο κυριακάτικο άρθρο, βρέθηκε να ποινικοποιείται η συμμετοχή της ISI στο πρόγραμμα τόσο των P-3, όσο και των F-16 (παίρνει ένα ασήμαντο ποσοστό της τάξης του 5-7% του συνολικού υποκατασκευαστικού έργου, ενώ ένας κοινός μέτοχος και των δύο εταιρειών ο Κρίστιαν Χατζημηνάς, βρέθηκε να συνδεεται με έμμεσο λεκτικό και παντελως αυθαίρετο τρόπο για την δήθεν  «πολυτελή διαβίωση» του υπουργού Εθνικής Αμυνας στο Λονδίνο; Πώς, πού, πότε; Κανείς δεν κατάλαβε.

Αλλωστε η ISI που αναπτύσσει αποκλειστικά λογισμικό για αμυντικές εφαρμογές (στο ΠΝ μιλάνε με τα καλύτερα λόγια για το έργο της εν λόγω ελληνικής εταιρείας), βάσει του άρθρου, κατασκευάζει… διόπτρες (!) για τον Ελληνικό Στρατό! Προφανώς την μπέρδεψαν με την Theon Sensors.

Αλλά όταν γίνονται τέτοια χονδροειδή λάθη, τι εγκυρότητα να περιμένεις από τα λοιπά στοιχεία; Π.χ. την σχέση του Κ.Χατζημηνά με τον υπουργό Εθνικής Αμυνας Π.Καμμένο, στο Λονδίνο η οποία περιορίστηκε σε μία δημόσια και φωτογραφικά αποτυπωμένη… χειραψία στην επίσημη επίσκεψη του υπουργού στα ελληνικά περίπτερα . Παρεπιπτόντως παρόμοιες φωτογραφίες βγήκαν και με άλλους επιχειρηματιες του χώρου που συμμετείχαν στην έκθεση αυτή.

Στο άρθρο όμως υπήρχε και ένα ερώτημα: Γιατί η ελληνική πλευρά δεν δέχθηκε και άλλη προσφορά για την αναβάθμιση των F-16 από άλλη αμερικανική εταιρεία, εννοώντας την Bοeing, παρά μόνο έμεινε σε αυτή την LM.

Εδώ το ερώτημα είναι πολύ σωστό, αλλά πρέπει να απευθυνθεί στην Boeing.

H Boeing, αφού «κοιμόταν» τόσο καιρό, ενώ το πρόγραμμα «ψηνόταν» στην ΠΑ, τελικά έστειλε μια (πολύ καλή…) προσφορά στο υπουργείο Εθνικης Αμυνας, πότε; Οταν είχε εκδοθεί η LoA (το προτεινόμενο συμβόλαιο από την κυβέρνηση των ΗΠΑ) και αφορούσε ΜΟΝΟ την LM!

Kαι να ήθελε η ΠΑ (που δεν ήθελε, γιατί ποιος θα έδινε το πρόγραμμα της αναβάθμισης των F-16 σε μια εταιρεία που δεν είναι κατασκευάστρια των F-16, ειδικά μετά το κάζο της BAE με τα F-16 της Νότιας Κορέας) δεν μπορούσε να το δώσει σε κανέναν άλλο εκτός από την εταιρεία που είχε εγκριθεί από το Κογκρέσο των ΗΠΑ.

Εν κατακλείδι, τι μένει; Πάλι λάσπη και συκοφαντία για τα αμυντικά προγράμματα που έφεραν τη χώρα στα πρόθυρα του αφοπλισμού και κινδυνεύουν να την μετατρέψουν σε γεωστρατηγικό όμηρο της Τουρκίας. 

Ολα αυτά μετά από δέκα χρόνια απίστευτης καταστροφής (και…) στο χώρο της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, όπου έμειναν ελάχιστες βιομηχανίες εν ζωή, βασικά αυτές που μπόρεσαν να κάνουν εξαγωγές.

Π.χ. το ότι η ISI επιβίωσε, παρά τους χαμηλούς τζίρους που είχε στην αρχή είναι γιατί «είδε» ότι το μέλλον ήταν στις εξαγωγές.

Η πώληση στη Σιγκαπούρη έδωσε στην εταιρεία τον αέρα που χρειαζόταν και όταν ήρθε η ώρα της αναβάθμισης των P-3B, είχε τη τεχνογνωσία και την αυτοπεποίθηση να καταθέσει 50-60% οικονομικότερη προσφορά από τις αντίστοιχες αμερικανικές εταιρείες…

Δημοσίευση στα Social Media