Ο αντιπερισπασμός του Εβρου και η ανησυχία ότι τελικά η καταιγίδα έρχεται στο Αιγαίο…

Αποκαλύπτοντας το πολιτικό παρασκήνιο της περασμένης Πέμπτης, μετά την αιχμαλωσία των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, είχε ένα πλήρες ρεπορτάζ (“Οι άγνωστες δραματικές ώρες της Πέμπτης στο Μαξίμου και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας μετά την αιχμαλωσία των δύο Ελλήνων”) στο οποίο αποκαλυπτόταν ότι ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Π.Καμμένος μιλώντας στον Α.Τσίπρα είχε πει επί λέξει «Σε όλη την όριο γραμμή από το τριεθνές μέχρι το Καστελόριζο έχουμε επιφυλακή. Ποτέ δεν ξέρεις πού θα κάνουν κίνηση οι Τούρκοι και ο Αποστολάκης λέει πάντα ότι κατά κανόνα εφαρμόζουν αντιπερισπασμούς πριν την κύρια ενέργεια».

Τι υποστηρίζει ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ε.Αποστολάκης: Σε όλη την ιστορία των ελληνοτουρκικών συγκρούσεων οι “απέναντι” παραδοσιακά κάνουν αντιπερισπασμό πριν την κύρια ενέργεια. Κλασική τακτική επιδρομέων νομάδων. Από τότε που εμφανίστηκαν στη Μικρά Ασία μέχρι σήμερα, η ίδια τακτική.

Κάποτε ο Ε.Αποστολάκης αναφερόμενος στο θέμα,  θύμισε το 1922 το επεισόδιο της Ορτάντζας, ένα μικρό χωριό 2 χιλιόμετρα βόρεια του ποταμού Μαιάνδρου και 35 χιλιόμετρα ανατολικά του Ναζλί στην βορειοδυτική Μ.Ασία. Το προγεφύρωμα της Ορτάντζας νότια του Μαιάνδρου, μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων είχαν δημιουργηθεί επαφές και υπήρχαν οι «συνήθεις δοσοληψίες».

Στις 04.30 της 6ης Αυγούστου 1922, έξι ημέρες πριν την μεγάλη τουρκική επίθεση στο Αφιόν Καραχισάρ,τουρκική δύναμη 800 ιππέων και 600 πεζών, συνεπικουρούμενη από ατάκτους που ενήργησαν από τα υψώματα βορειοδυτικά της Ορτάντζας κατά των ελληνικών νώτων, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά κατά του προγεφυρώματος της Ορτάντζας κι ενώ το προηγούμενο βράδυ είχε υπάρξει κι ένα μικρό γλέντι με συμμέτοχους υπαξιωματικούς και στρατιώτες των δύο πλευρών (η συνήθης χαλάρωση που επικρατεί στον Εβρο).

Μετά δίωρο αγώνα οι ελληνικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν στο βόρεια της Ορτάντζας. Οι απώλειες ανήλθαν σε 10 νεκρούς οπλίτες, 9 τραυματίες και 33 αγνοούμενους, εκ των οποίων 3 αξιωματικοί, ενώ αιχμαλωτίστηκε και αριθμός γυναικών συζύγων αξιωματικών, οι οποίες εν συνεχεία βιάστηκαν ομαδικά από μια τουρκική διμοιρία ατάκτων (τα ίδια έκαναν στην Σμύρνη το 1955 στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ με τις συζύγους των Ελλήνων αξιωματικών όταν μπήκαν στα δωμάτιά τους και ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη το πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη).

Η τουρκική επίθεση κατά της Ορτάντζας είχε ως σκοπό την παραπλάνηση και την ενασχόληση της ελληνικής διοίκησης με ένα δευτερεύον μέτωπο, εν όψει της κυρίας επίθεσης που θα εκτοξευόταν στις 13 Αυγούστου κατά της εξέχουσας του Αφιόν Καραχισάρ.

Η τουρκική επίθεση αντιπερισπασμού πέτυχε τον σκοπό της, αποδιοργάνωσε το ελληνικό σχέδιο άμυνας και για εξουδετέρωση της τουρκικής «απειλής» στην περιοχή της Ορτάντζας απεστάλησαν το 34ο Σύνταγμα Πεζικού και το 3ο Σύνταγμα Ιππικού, των οποίων η κύρια αποστολή ήταν η εκτόξευση πλευρικής αντεπίθεσης σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης κατά του δεξιού σκέλους της εξέχουσας του Αφιόν.

Οταν έγινε η επίθεση στο Αφιόν στις 13 Αυγούστου βρίσκονταν πολύ μακριά από την περιοχή του Αφιόν Καραχισάρ, όπου εκτυλίχθηκε η κύρια τουρκική επίθεση.

Οταν λοιπόν έγινε το επεισόδιο και συνελήφθησαν οι Ελληνες στον Εβρο, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ναύαρχος Ε.Αποστολάκης, αντίθετα με τις εισηγήσεις του ΓΕΣ και αφού διερεύνησε σε βάθος ολόκληρο το μέτωπο στην Ανατολική Θράκη και δεν διακρίβωσε καμία ιδιαίτερη κινητικότητα (πολύτιμες υπηρεσίες σε όλη αυτή την κρίση, όπως πάντα άλλωστε, προσφέρουν τα AWACS της ΠΑ, ΕΜP-145 Erieye), έριξε στο “μέτωπο” του Αιγαίου, το βάρος του ελληνικού συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης, όπως συμβαίνει ακόμα και τώρα.

Είναι πεπεισμένος ότι εκεί θα γίνει, αν γίνει, η κύρια ενέργεια και ότι δεν θα ρισκάρουν να κτυπήσουν στον Εβρο, όπου όλοι πλέον είναι «με το δάκτυλο στην σκανδάλη».

Αλλωστε, δυστυχώς, το στρατηγικό πλεονέκτημα οι Τούρκοι το έχουν στο Αιγαίο. Οχι στον Εβρο…