Κυβέρνηση Μητσοτάκη: Η χαρά των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων
1 min read
Θεωρείται δεδομένο ότι κάθε κυβέρνηση εργάζεται και προωθεί τα συμφέροντα εκείνων των κοινωνικών και οικονομικών ομάδων που εκπροσωπεί και που την υποστηρίζουν.
Από τα αποτελέσματα των έργων της κυβέρνησης Μητσοτάκη μέχρι τώρα, αλλά και από τις νεοφιλελεύθερες ιδεολογικές της αναφορές, γίνεται φανερό ότι εργάζεται υπέρ δύο ομάδων:
Υπέρ των «δικών της» κομματικών παιδιών, τα οποία εξασφαλίζει σε δημόσιες θέσεις, καθώς και με απευθείας αναθέσεις έργων ή προμηθειών, τύπου «σκοιλ ελικικου», παραβαίνοντας κάθε αρχή αξιοκρατίας, διαφάνειας και ισονομίας.
Υπέρ μιας ολιγαρχίας μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, όπως εργολάβων και μεγάλων κατασκευαστικών και αναπτυξιακών εταιρειών, μεγάλων επιχειρηματιών στους χώρους της υγείας, της παιδείας και του τουρισμού, ιδιοκτητών μεγάλων ιδιωτικών καναλιών και μεγάλων εκδοτών ΜΜΕ, τους οποίους εξυπηρετεί ακόμη και εν μέσω πανδημίας και σοβαρής υγειονομικής απειλής και οι οποίοι, όπως φαίνεται από τα ανεπαρκή μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της επερχόμενης οικονομικής κρίσης, θα είναι και οι μόνοι που θα επιβιώσουν από την αναμενόμενη βαθιά ύφεση της οικονομίας.
Η εκλεκτική συμπάθεια στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα
Αυτή την εκλεκτική συμπάθεια σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα την αποδεικνύουν πολλές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Με πιο σημαντικές ασφαλώς αυτές της ψήφισης του περιβαλλοντοκτόνου νόμου, ο οποίος αποδίδει σε επιχειρηματικά συμφέροντα μεγάλες, μέχρι χτες προστατευόμενες για την οικολογική τους αξία, εκτάσεις γης όπως δάση, υγροτόπους και ευαίσθητα οικοσυστήματα, με σκοπό την οικοπεδοποίηση και την εκμετάλλευση των περιοχών αυτών με δραστηριότητες που υποβαθμίζουν και απαξιώνουν την περιβαλλοντική τους αξία. Ακόμη, ο ίδιος νόμος απλοποιεί πολύ τις διαδικασίες έκδοσης αδειών, κυρίως σε ό,τι αφορά περιβαλλοντικούς όρους και αδειοδοτήσεις, σε βάρος του περιβάλλοντος και προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων στα οποία οι μέχρι χτες προστατευόμενες εκτάσεις θα πουληθούν.
Οι εκλεκτικές συμπάθειες της κυβέρνησης με μεγάλα συμφέροντα προκύπτουν και μέσα από τις πρωτοβουλίες ενίσχυσης των επιχειρηματιών στον χώρο της υγείας, στους οποίους εν μέσω πανδημίας χορήγησε 30 εκ. Ευρώ, χωρίς αντίστοιχη υποστήριξη και των δημόσιων δομών υγείας, παρά τα… παλαμάκια από τα μπαλκόνια.
Όπως βέβαια οι εκλεκτικές αυτές συμπάθειες εκδηλώθηκαν και με τα 21 εκ. Ευρώ που η κυβέρνηση δώρισε, διευκολύνοντας με αναβολή αποπληρωμής των χρεών τους τους ιδιοκτήτες μεγάλων ιδιωτικών καναλιών.
Οι εκλεκτικές συμπάθειες της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα προκύπτουν ακόμη και με το σταμάτημα ή την καθυστέρηση σειράς μεγάλων τεχνικών έργων, με… παράπλευρη απώλεια την πληρωμή μεγάλων αποζημιώσεων από πλευράς δημοσίου στις κατασκευαστικές εταιρείες, λόγω των καθυστερήσεων που προκύπτουν στα έργα.
Η καταβολή αποζημιώσεων σε εργολάβους, ας μην ξεχνάμε, είναι ο καλύτερος, ο πιο εύκολος για τα συμφέροντα και ο πιο… αντιπαραγωγικός για το δημόσιο συμφέρον τρόπος να μεταφέρεται δημόσιο χρήμα σε ιδιωτικά χέρια, χωρίς να παράγεται έργο. Γι’ αυτό και προτιμάται ιδιαιτέρως από τις νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης κυβερνήσεις.
Μετρό Θεσσαλονίκης: Αποζημιώσεις και ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας
Το Μετρό της Θεσσαλονίκης, ένα ταλαιπωρημένο και από προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ έργο προϋπολογισμού 1 δις Ευρώ, είναι ένα κατ’ εξοχήν παράδειγμα για όποιον δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς επιδιώκει και πως το καταφέρνει μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση, προκειμένου να υποστηρίζει μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Αξίζει να υπενθυμιστεί ότι το έργο είχε σημειώσει μεγάλες καθυστερήσεις και είχε σταματήσει και πάλι επί κυβέρνησης Σαμαρά για δύο χρόνια, με αποτέλεσμα να καταβληθούν και τότε αποζημιώσεις από το δημόσιο στον εργολάβο, ύψους 200 εκ. Ευρώ. Το 2016 όμως, το έργο ξεκίνησε μια πάλι από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με ένα νέο χρονοδιάγραμμα και προχωρώντας για πρώτη φορά γρήγορα, επρόκειτο να ολοκληρωθεί και να λειτουργήσει τέλος του 2020.
Αμέσως μετά τις εκλογές του 2019 λοιπόν, μόλις η ΝΔ έγινε κυβέρνηση και χωρίς να χάσει καθόλου χρόνο, άλλαξε τον σχεδιασμό του έργου, προκειμένου να αποσπαστεί και να επανατοποθετηθεί, με κίνδυνο για την ακεραιότητά του, το εξαιρετικής ποιότητας και ιστορικής σημασίας αρχαιολογικό συγκρότημα της Βυζαντινής Μέσης Οδού που βρέθηκε στον σταθμό Βενιζέλου. Η αλλαγή αυτή στον σχεδιασμό ενός έργου που είχε φτάσει στο 75% της ολοκλήρωσής του, προφανώς προκάλεσε μεγάλη καθυστέρηση στην εξέλιξη του έργου. Η οποία εξέλιξη, προκειμένου να ακυρωθούν, να καταργηθούν και να αποδομηθούν όσα είχαν ήδη γίνει και να ξαναρχίσει η διαδικασία από το μηδέν, πήγε πίσω 3 χρόνια.
Αρκεί να σημειωθεί ότι από το καλοκαίρι του 2019 μέχρι σήμερα, η μόνη πρόοδος που έχει σημειωθεί, αφορά στην καταστροφή όσων είχαν μελετηθεί και κατασκευαστεί στο έργο. Η μεγάλη καθυστέρηση που προκλήθηκε από την αλλαγή σχεδιασμού και το υποχρεωτικό σταμάτημα της υπόλοιπης κατασκευής του έργου, οδήγησε στη διεκδίκηση από πλευράς εργολάβου αποζημιώσεων δεκάδων εκατομμυρίων Ευρώ.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο Αλέξης Τσίπρας αποκάλεσε τον ανάδοχο του έργου, ο οποίος και διεκδικεί τις αποζημιώσεις, ως «εθνικό εργολάβο».
Δεν είναι όμως μόνο οι αποζημιώσεις που προσπαθούν να δώσουν στον εργολάβο που κάνουν το έργο του Μετρό επί κυβέρνησης ΝΔ να είναι η χαρά των ιδιωτικών συμφερόντων.
Είναι και η εξαγγελία της ιδιωτικοποίησης της λειτουργίας του έργου του Μετρό, η οποία έγινε από τον υπουργό υποδομών και μεταφορών Κ. Καραμανλή κατά την επίσκεψή του στη Θεσσαλονίκη.
Η κυβέρνηση, έχοντας καταργήσει από το Νοέμβριο 2019 στη Βουλή τον ΑΣΥΘ, (Αστικές Συγκοινωνίες Θεσσαλονίκης), ο οποίος ως δημόσιος φορέας προορίζονταν να αναλάβει τη λειτουργία του Μετρό και των λεωφορείων στη Θεσσαλονίκη, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην Αθήνα δηλαδή, ήρθε η ώρα να ανακοινώσει την πρόσληψη ιδιώτη για τη λειτουργία του Μετρό.
Πρόκειται για τεράστιο ολίσθημα, γιατί αν οι δημόσιες συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης ιδιωτικοποιηθούν, τη στιγμή που στην υπόλοιπη Ευρώπη η λειτουργία των αστικών συγκοινωνιών εποπτεύεται από δημόσιο ή δημοτικό φορέα, αυτό θα ανοίξει το δρόμο για κατακόρυφες αυξήσεις στην τιμή των εισιτηρίων, προκειμένου τα ΜΜΜ να γίνουν οικονομικά ανταποδοτικά.
Ειδικά για το Μετρό, η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου που θα προκαλούσε μια τέτοια αλλαγή προς ένα μοντέλο ιδιωτικής λειτουργίας, θα εκτοξεύονταν στις 8 – 10 φορές περισσότερο σε σχέση με την τιμή του εισιτηρίου στην Αθήνα σήμερα. Αντίθετα, το μοντέλο της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ προϋπέθετε ευθύνη της λειτουργίας από τον δημόσιο ΑΣΥΘ, ο οποίος και θα καθόριζε με κοινωνικά κριτήρια την τιμή του εισιτηρίου στο ύψος εκείνου της Αθήνας.
Με ταυτόχρονη πρόσληψη ιδιώτη αναδόχου με αποδεδειγμένη εμπειρία σε λειτουργία αυτόματων Μετρό, που θα παρείχε την απαιτούμενη τεχνική εξειδίκευση για τη λειτουργία του χωρίς οδηγό και καθοδηγούμενου με ηλεκτρονικά μέσα Μετρό.
Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, το μοντέλο της δημόσιας λειτουργίας με ιδιώτη σύμβουλο δεν έχει καμία σχέση, ως προς τις τιμές των εισιτηρίων, αλλά και την ποιότητα της λειτουργίας, ως προς τη διαφύλαξη του δημόσιου συμφέροντος δηλαδή, με το μοντέλο της πλήρους ιδιωτικοποίησης προς την οποία βαδίζει η κυβέρνηση της ΝΔ.
Το μοντέλο της ιδιωτικοποίησης είναι ευγενική χορήγηση ενός δημόσιου έργου σε ιδιωτικά συμφέροντα. Αφού ο ιδιώτης θα αναλάβει να λειτουργήσει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και συνεπώς να κερδίσει από τη λειτουργία ενός έργου που χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από δημόσιους πόρους και η αποπληρωμή του οποίου επίσης βαραίνει το δημόσιο, δηλαδή τους φορολογούμενους.
Από τις καθυστερήσεις που η κυβέρνηση προκάλεσε και τις αποζημιώσεις που θα καταβάλει, μέχρι την ιδιωτικοποίηση της λειτουργίας του Μετρό της Θεσσαλονίκης, η κυβέρνηση κατάφερε να φέρει το έργο στα μέτρα της και να το κάνει την… χαρά των ιδιωτικών συμφερόντων. Σε βάρος ασφαλώς του κοινωνικού και του δημόσιου συμφέροντος, που είναι τα μόνα που ζημιώνουν από τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στη λειτουργία ενός μεγάλου συγκοινωνιακού έργου, καθώς και από τη μεταφορά δημόσιου χρήματος στα ταμεία μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών, χωρίς αντίστοιχη παραγωγή έργου.
Τα καθρεφτάκια και οι χάντρες για τους ιθαγενείς
Προφανώς μια κυβέρνηση που στηρίζεται μόνο στους κομματικούς της φίλους και σε μια ελίτ που εκπροσωπεί μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, προκειμένου να διατηρηθεί στην κυβέρνηση, πρέπει να βρει τρόπους για να εξασφαλίσει την υποστήριξη ευρύτερων κοινωνικών ομάδων. Εδώ ξεκινά και εδώ καταλήγει η… ευλαβική προσήλωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην επικοινωνία. Που είναι ένας άριστος τρόπος να εξασφαλίζει τη στήριξη ευρύτερων κοινωνικών ομάδων, χωρίς επί της ουσίας να τους εξυπηρετεί και χωρίς να έχει την ανάγκη παραγωγής κυβερνητικού έργου προς όφελός τους.
Αρκεί να παρουσιάζει το κυβερνητικό έργο στην τηλεόραση, το ραδιόφωνο και τα λοιπά ΜΜΕ έτσι, ώστε να πείθει τους πολίτες ότι εργάζεται προς όφελός τους… Με δυο λόγια, για να εξυπηρετηθούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, προφανώς σε βάρος των μικρομεσαίων στρωμάτων, τα καθρεφτάκια και οι χάντρες για τους ιθαγενείς, πάνε σύννεφο.
Έτσι σε αυτό το πνεύμα, ο υπουργός Κ. Καραμανλής και ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης, επισκέφτηκαν το σταματημένο έργο του Μετρό της Θεσσαλονίκης και χωρίς να έχουν στα χέρια τους ούτε μελέτη, ούτε χρονοδιάγραμμα της νέας πορείας του έργου, παρουσίασαν βίντεο τύπου εικονικής πραγματικότητας στους λωτοφάγους τηλεθεατές, με το έργο τελειωμένο και σε λειτουργία.
Business as usual για την κυβέρνηση της ΝΔ ή αλλιώς επιστροφή στην κανονικότητα, όπως ειρωνικά απάντησε ο πρωθυπουργός σε πολίτες που διαμαρτύρονταν εναντίον του στη Θεσσαλονίκη…
