Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΚΡΗΤΩΝ ΚΑΙ Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Η Μάχη της Κρήτης ένα από τα ση­μαντικότερα γεγονότα του Β’ Πα­γκοσμίου Πολέμου, πρότυπο ηρω­ισμού της παγκόσμιας ιστορίας και σύμβο­λο πρωτοφανούς αγωνιστικότητας αμάχων, εναντίον ισχυρού και υπέρτερου εχθρού.

Μετά την άλωση της ηπειρωτικής Ελλά­δας, η Γερμανική ηγεσία ανακοίνωσε, ότι θα προχωρούσε στην κατάληψη της Κρήτης, προκειμένου να τη χρησιμοποιήσει ως αερο­πορική βάση, για την καταστροφή των Βρε­τανικών δυνάμεων στη βόρειο Αφρική και τον έλεγχο της ανατολικής Μεσογείου. Ο Αντιπτέραρχος Κούρτ Στούντετ διοικητής της 7ης Μεραρχίας αλεξιπτωτιστών και βε­τεράνος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν ο εμπνευστής και ο εκτελεστής του σχεδίου «ΕΡΜΗΣ» για την κατάληψη της Κρήτης.

Η Γερμανική ηγεσία είχε την απόλυτη βεβαιότητα, ότι εντός τριών ημερών και με ελάχιστες απώλειες θα κατακτούσε την Κρήτη.

Η Μεραρχία Κρητών, έδωσε ένα λαμπρό παρόν από την πρώτη ημέρα του πολέμου στα Βορειοηπειρωτικά βουνά και τα πότισε με αίμα, χωρίς όμως να επιστρέψει στα πα­τρώα χώματα και να λάβει μέρος στη μεγά­λη και ανεπανάληπτη μάχη της ιστορίας. Ένα μεγάλο ερώτημα παραμένει μέχρι σή­μερα αναπάντητο: «Γιατί η Μεραρχία των έμπειρων και γενναίων πολεμιστών δεν με­ταφέρθηκε στην Κρήτη;».

Η Μεραρχία Κρητών διαλύθηκε και οι άνδρες της τελικώς επέστρεψαν με ιδιαίτε­ρα αντίξοες συνθήκες στην πατρώα γη, προ­κειμένου να συμμετάσχουν σε μια διαφορε­τική και σκληρή μάχη.

Έπειτα από ατέλειωτες ώρες πεζοπορίας ημέρα και νύκτα, έφθασαν στις ακτές της νότιας Πελοποννήσου. Η συνέχεια περιελάμβανε την πλέον παράτολμη και επικίν­δυνη φάση του σχεδίου επιστροφής. Τη δι­έλευση από την Πελοπόννησο στα Χανιά.

Οι θαλάσσιες συγκοινωνίες ανύπαρκτες και η μόνη λύση ήταν η αθέατη νυκτερινή επιχείρηση, με αντικειμενικό σκοπό την κλοπή μιας βάρκας, για να ολοκληρωθεί το

τελευταίο σκέλος της επιστροφής. Οι κάτοι­κοι των παράκτιων περιοχών της Πελοπον­νήσου κάθε πρωί διαπίστωναν, ότι οι βάρ­κες τους «έλειπαν» από τα λιμάνια. Δράστες ήταν οι συνήθεις ύποπτοι. Οι αποκλεισμέ­νοι άνδρες της Μεραρχίας Κρητών. Ακο­λουθούσε ένας μαραθώνιος αγώνας κωπη­λασίας στο ανοικτό πέλαγος, μέχρι τη Γραμβούσα ή σε οποιαδήποτε άλλη ακτή των Χανίων τους οδηγούσε, ο απρόβλεπτος και παράδοξος θεός των ανέμων ο Αίολος.

Η Γερμανική στρατιωτική ηγεσία, δεν έδωσε σημασία στην ηρωική επιστροφή των ανδρών της Μεραρχίας Κρητών. Ο Βίλχελμ Φον Κανάρης διοικητής της κρα- ταιάς Υπηρεσίας Πληροφοριών της Γερ­μανίας ΑΜΠΒΕΡ, ανέφερε στον Χίτλερ, ότι οι κάτοικοι της Κρήτης θα υποδέχοντο τα Γερμανικά στρα­τεύματα «ως ελευθε­ρωτές», λόγω των αντιμοναρχικών τους φρονημάτων. Η μαζική όμως συμμε­τοχή και ο ηρωισμός των αμάχων Κρητι­κών, ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου, τον διέψευσε και αποτέλεσε τον αστάθμητο παράγο­ντα, που δημιούργη­σε απόλυτο αιφνι­διασμό στο πεδίο της μάχης και ανέτρεψε χρονικά τη στρατηγική σχεδίαση των Γ ερ- μανών. Ο οπλισμός των αμάχων πρωτο­φανής και απρόβλεπτος (πέτρες, ξύλα, τσε­κούρια, μαχαίρια κλπ), προσέθεσε ένα ακό­μη παράδοξο στοιχείο στην πλέον παράδο­ξη σύγκρουση της παγκόσμιας ιστορίας. Ίσως οι αξιωματικοί της ΑΜΠΒΕΡ θα έπρεπε να αναλύσουν λεπτομερώς και με προσοχή την ψυχοσύνθεση και την ιστορία του Κρητικού λαού.

Αποτελεί εθνικό χρέος στην παρούσα κρίσιμη περίοδο, που διέρχεται η Πατρίδα μας, να διατηρήσομε ανόθευτες τις αξίες μας και τις εθνικές μας παραδόσεις. Η με­τάλλαξη της εθνικής μας ταυτότητας και η παραχάραξη ή ο αποχρωματισμός της εθνι­κής μας ιστορίας στα πλαίσια ενός θολού εκσυγχρονισμού και της γνωστής παγκο­σμιοποίησης, υπονομεύουν την εθνική μας ανεξαρτησία και το μέλλον της πατρίδας μας.

«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν, είναι σαν να σβήνομε κι ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον»

Δημοσίευση στα Social Media