Η επιθετική Τουρκία και οι “φιλολογικές συζητήσεις” περί ελληνοτουρκικής φιλίας
1 min read
Σκέψεις και προβληματισμοί με αφορμή τον εγκλεισμό Ελλήνων στρατιωτικών σε υψίστης ασφαλείας τουρκική φυλακή.
Η προσέγγιση και ανάλυση θεμάτων μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος, όπως τα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, θα πρέπει να γίνεται με όρους πολιτικής και ιδεολογικής καθαρότητας, με όραμα και προσδοκίες για το μέλλον, αλλά σε αρμονικό συνδυασμό με την ρεαλιστική γεωπολιτική πραγματικότητα, τους συσχετισμούς ισχύος και τους ιεραρχημένους εθνικούς στόχους. Σε αυτό το σύνθετο σχήμα που συναιρούνται αναλογικά, η ιδεολογική καθαρότητα, τα εθνικά συμφέροντα και ο διεθνοπολιτικός ρεαλισμός, είναι προφανές ότι, αυτοαποκλείονται, οι ιδεοληψίες, ο δογματισμός, ο κομματικός συναισθηματισμός και ο ουτοπικός λόγος.
Το Κυπριακό, το Μακεδονικό, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι σχέσεις της χώρας μας με την Αλβανία, είναι θέματα αιχμής, ζωτικής σημασίας για την επιβίωση του Ελληνισμού και συνεπώς, ή τα εξορκίζεις ή τα αντιμετωπίζεις ( εννοώ ως κομματικο-ιδεολογικός φορέας), με πλήρη συναίσθηση της ευθύνης απέναντι στο Έθνος και το Λαό.
Θα εστιάσω στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, που το τελευταίο διάστημα είναι σε φάση κλιμακούμενης έντασης. Η Τουρκία εκφράζει και υλοποιεί στοχεύσεις που σαφώς αμφισβητούν τις διεθνείς συμβάσεις, τα σύνορα και την εθνική κυριαρχία της χώρας μας.
Η κυρίαρχη αιτία βρίσκεται στο γεγονός πως η Τουρκία, διαχρονικά και με εκπεφρασμένη (στρατιωτικά και διπλωματικά) άποψη, θεωρεί ζωτικής σημασίας την «διευρυμένη έξοδό της» στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Από Κύπρο, Καστελλόριζο, Γαύδο, Αιγαίο και μέχρι τη Θράκη, η Τουρκία έχει διαπιστωμένες επεκτατικές και αναθεωρητικές βλέψεις και κονιορτοποιούν τις «φιλολογικές» συζητήσεις περί ελληνοτουρκικής φιλίας, σχέσεων καλής γειτονίας και συμφιλίωση των δυο Λαών εναντίον της ληστρικής αστικής τάξης. Την ίδια επιθετική και επεκτατική πολιτική εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου, ακολουθούν με συνέπεια όλες οι τουρκικές Κυβερνήσεις, Δημοκρατικές, Στρατιωτικές, σοσιαλιστικές, Ισλαμικές, υπηρεσιακές κ.ά.
Τι έχει συμβεί στον Έβρο;
Σε μείζων πολιτικό θέμα, που θα «βαρύνει» τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, εξελίσσεται το μεθοριακό επεισόδιο στην Καστανιές του Έβρου, που είχε σαν αποτέλεσμα τη σύλληψη δυο ελλήνων στρατιωτικών και την προφυλάκισή τους σε φυλακή υψίστης ασφαλείας στην Αδριανούπολη, με τη κατηγορία της παράνομης εισόδου σε απαγορευμένη περιοχή, ενώ συνεχίζονται οι έρευνες των τουρκικών αρχών για την τεκμηρίωση της κατηγορίας της στρατιωτικής κατασκοπίας.
Τα πιθανά ενδεχόμενα του συμβάντος στις Καστανιές του Έβρου, είναι:
1. Οι Έλληνες στρατιωτικοί, λόγω δυσμενών καιρικών συνθηκών, να έχασαν τον προσανατολισμό τους και να βρέθηκαν σε τουρκικό έδαφος με αποτέλεσμα να συλληφθούν από τούρκους στρατιώτες. Πρόκειται για την πιο ήπια εκδοχή του επεισοδίου, αλλά και την πλέον πιθανή. Ωστόσο, δεν έχουμε κάποιο επίσημο αποδεικτικό στοιχείο, που να πιστοποιεί την παράνομη είσοδο των ελλήνων στρατιωτικών σε τουρκικό έδαφος.
2. Να συνελήφθησαν επί ελληνικού εδάφους οι έλληνες στρατιωτικοί, μετά από ενέδρα που τους έστησαν οι τούρκοι στρατιώτες. Δηλαδή να έχουμε στρατιωτική εισβολή επί ελληνικού εδάφους και αιχμαλωσία ελλήνων στρατιωτικών. Πράξη ισοδύναμη με κήρυξη πολέμου από την Τουρκία!
3. Η υπόθεση να σχετίζεται με τους λαθρομετανάστες, είτε αφορά τον εντοπισμό τους και την απώθησή τους προς την τουρκική πλευρά ή τη διευκόλυνση τους, ακόμη και την επ’ αμοιβή ελληνοτουρκική «συνεργασία» των κυκλωμάτων λαθραίας διακίνησης μεταναστών, που έχουν πρόσβαση στους κρατικούς μηχανισμούς των δυο χωρών, όπως αναφέρει η γερμανική εφημερίδα Rheinische Post!
4. Οι τουρκικές αρχές, εκμεταλλεύονται ένα ανθρώπινο λάθος της ελληνικής περιπόλου (εφόσον αποδειχτεί, παράνομη είσοδος σε τουρκικό έδαφος) για να στήσουν, ακόμη και την ακραία εκδοχή εκείνη της κατηγορίας της στρατιωτικής κατασκοπίας, καθιστώντας έτσι την Ελλάδα, όμηρο των πολιτικών επιλογών του συστήματος εξουσίας του Τ. Ερντογάν.
Τι ακριβώς έχει συμβεί, είναι σχεδόν αδύνατο να μάθουμε, διότι δεν θα έχουμε τις αυθεντικές καταθέσεις των συλληφθέντων ελλήνων στρατιωτικών ή μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων.
Για την διακρίβωση των συνθηκών και τον εντοπισμό και ανάδειξη των πραγματικών περιστατικών, που προκάλεσαν τη σύλληψη των δύο ελλήνων στρατιωτικών, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Ναύαρχος Ευ. Αποστολάκης διέταξε ΕΔΕ. Όμως η ΕΔΕ δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί, ούτε εύκολα, ούτε και σύντομα και ο λόγος, είναι, ότι δεν θα υπάρχουν οι καταθέσεις των δύο πρωταγωνιστών – στρατιωτικών, που θα παρουσιάζουν τη δική τους και ελπίζουμε τεκμηριωμένη και πειστική εκδοχή για το συμβάν. Οι τουρκικές αρχές, δεν επιτρέπουν την επικοινωνία των φυλακισθέντων ελλήνων στρατιωτικών, με οποιοδήποτε εκπρόσωπο του ελληνικού κράτους! Η συνάντηση της ελληνίδας Προξένου στην Αδριανούπολη με τους προφυλακισθέντες έλληνες στρατιωτικούς έγινε παρουσία αξιωματικού της τουρκικής στρατοχωροφυλακής! Συνεπώς, η ΑΛΗΘΕΙΑ θα παραμένει «κρυμμένη» , μέχρι να απελευθερωθούν οι δυο έλληνες στρατιωτικοί και αφού εν τω μεταξύ, η Τουρκία, θα έχει αξιοποιήσει κατά το δοκούν κάθε πτυχή της υπόθεσης.
Επιδεικτική «ουδετερότητα» από ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.
Οι φυλακισμένοι στρατιωτικοί στην Αδριανούπολη, εκτός από Έλληνες, είναι, σύμφωνα με τα συμμαχικά δεδομένα και στρατιωτικοί του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., αφού ανήκουν και στην στρατιωτική δύναμη του ΝΑΤΟ και του Ευρωστρατού. Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και υποψήφια χώρα προς ένταξη την Ε.Ε. Η Ελλάδα ζήτησε τη συνδρομή του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. για την απελευθέρωση των δυο ελλήνων στρατιωτικών, αλλά οι σύμμαχοί μας , για μία ακόμη φορά, μας αγνόησαν… επιλέγοντας την φιλοτουρκική «ουδετερότητα». Φυσικά τα Συμμαχικά συμφέροντα (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Ε.Ε.), δεν ταυτίζονται με τα ελληνικά ή μόνο με τα ελληνικά.
Αναμφίβολα το αίτημα της πλήρους αποδέσμευσης της χώρας μας από το ΝΑΤΟ, δεν είναι μόνο αναγκαίο και ιστορικά και λογικά αποδεκτό , αλλά είναι κυρίως και ηθικά και εθνικά επιβεβλημένο. Όμως, θα πρέπει να έχει σχεδιαστεί πολύ προσεχτικά και με εθνική ευθύνη η εκτός ΝΑΤΟ πορεία της χώρας μας. Κυρίως όμως, επιβάλλεται η διαμόρφωση μιας ρεαλιστικής , συνεκτικής και εθνωφελούς Στρατηγικής, μέχρι να φτάσουμε στο χρονικό όριο του οριστικού «αποχωρισμού» ή απογαλακτισμού της χώρας μας από την Ατλαντική Συμμαχία…
militaire
