Dolphin: Τα “φονικά” υποβρύχια του Ισραήλ – Με πυρηνικά όπλα είναι ο απόλυτος εγγυητής ασφάλειας
1 min read
Τα Ισραηλινά υποβρύχια Dolphin είναι μικροί κινητοί θαλάσσιοι φορείς πυρηνικών όπλων
Το Ισραήλ, έχει σε λειτουργία τουλάχιστον 3 υποβρύχια Dolphin. Τουλάχιστον ένα εξ αυτών είναι στη θάλασσα ανά πάσα στιγμή φέροντας πυρηνικά όπλα, έτσι ώστε σε περίπτωση ανάγκης να προβεί σε αποτρεπτικό χτύπημα εναντίον του εχθρού.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ένα υποβρύχιο Dolphin μεταφέρει έως δεκαέξι τορπίλες και πυραύλους. Εάν το πρωταρχικό καθήκον των υποβρυχίων είναι η πυρηνική αποτροπή, ο μισός χώρος όπλων μπορεί να διατεθεί για τη μεταφορά πυρηνικών.
Το υποβρύχιο σώμα του Ισραήλ είναι μια μικρή δύναμη με ένα μεγάλο μυστικό, αφού κατά πάσα πιθανότητα, είναι οπλισμένο με πυρηνικά όπλα.
Τα πέντε υποβρύχια κατηγορίας Dolphin αντιπροσωπεύουν έναν “άσο στο μανίκι” του Ισραήλ, τον απόλυτο εγγυητή της ασφάλειας της χώρας, διασφαλίζοντας ότι το μικρό σε έκταση κράτος μπορεί να επιτεθεί με πυρηνικά.
Τα πρώτα πυρηνικά όπλα του Ισραήλ ολοκληρώθηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και αναπτύχθηκαν ως βόμβες αεροσκαφών ελεύθερης πτώσης και βαλλιστικούς πυραύλους του Jericho.
Ο πόλεμος του Περσικού Κόλπου του 1991, ο οποίος σήμανε την απειλή για το Ισραήλ από βαλλιστικούς πυραύλους του Ιράκ, οδήγησε τη χώρα στο συμπέρασμα ότι χρειαζόταν μια πραγματική τριάδα πυρηνικών όπλων, αεροπορικών, χερσαίων και θαλάσσιων, προκειμένου να αποκτήσουν μέγιστη ευελιξία και επιβιωσιμότητα.
Ο πιο αξιόπιστος ίσως βραχίονας της πυρηνικής τριάδας, είναι ο θαλάσσιος, που αποτελείται από πυρηνικά οπλισμένα υποβρύχια.
Τα υποβρύχια μπορούν να εξαφανιστούν για εβδομάδες ή και μήνες, ακολουθώντας μια εξαιρετικά απόρρητη διαδρομή περιπολίας, ενώ περιμένουν εντολές για εκτόξευση πυραύλων τους. Αυτή η λεγόμενη «ικανότητα δεύτερης επίθεσης» βασίζεται στην αρχή της πυρηνικής αποτροπής και διασφαλίζει ότι οι πιθανοί εχθροί θα σκεφτούν δύο φορές πριν επιτεθούν, γνωρίζοντας ότι τα υποβρύχια του Ισραήλ θα είναι διαθέσιμα για να πραγματοποιήσουν επιθέσεις εκδίκησης.
Τα τρία πρώτα υποβρύχια εγκρίθηκαν πριν από τον πόλεμο του Κόλπου, το 1988, αν και δεν είναι σαφές ότι κατασκευάστηκαν με γνώμονα να είναι φορείς πυρηνικών όπλων.
Μετά από χρόνια καθυστερήσεων άρχισε η κατασκευή στη Γερμανία αντί των Ηνωμένων Πολιτειών όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί, με γερμανικά συστήματα μάχης αντί για αμερικανικά. Το πιο σημαντικό, το έργο προχώρησε με γερμανική χρηματοδότηση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το Βερολίνο αισθάνθηκε υποχρεωμένο να χρηματοδοτήσει δύο από τα υποβρύχια, καθώς η χαλαρή γερμανική επιβολή της μη διάδοσης είχε επιτρέψει εν μέρει το πρόγραμμα χημικών όπλων του Ιράκ.
Τα τρία πρώτα υποβρύχια, το Dolphin, το Leviathan και το Tekuma, τέθηκαν σε λειτουργία μεταξύ του 1999 και του 2000. Τα υποβρύχια έχουν μήκος 187 πόδια, εκτοπίζουν 1.720 τόνους βυθισμένους και έχουν βάθος λειτουργίας 1.148 πόδια. Οι αισθητήρες περιλαμβάνουν τη σουίτα STN Atlas Elektronik CSU-90-1 με τα ενεργά συστήματα σόναρ DBSQS-21D και AN 5039A1. Η κατηγορία Dolphin διαθέτει επίσης παθητική σειρά σόναρ PRS-3-15 και παθητικές συστοιχίες FAS-3-1.
Καθένα έχει δέκα τορπιλικούς σωλήνες , έξι τυπικούς σωλήνες τυπικής διαμέτρου 533 χιλιοστών και τέσσερις για μεγαλύτερες τορπίλες 650 χιλιοστών. Οι μεγαλύτεροι σωλήνες τορπίλης έχουν πλάτος πάνω από δύο πόδια και σύμφωνα με πληροφορίες διπλασιάζονται ως θάλαμοι εισόδου / εξόδου για δύτες.
