ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ Europa

[slide-anything id="72511"]
29 Μαρτίου 2024

Newskamatero | Ειδήσεις και τελευταία νέα

Ειδήσεις και τελευταία νέα από την Ελλάδα και ολον τον κόσμο Ειδήσεις τώρα στο Newskamatero

Αυξάνονται οι εξαρτήσεις των κατεχομένων από την Τουρκία

1 min read

Κατεχόμενα: Σφίγγει ο κλοιός των τουρκικών εξαρτήσεων

Γιώργος Τάττης

Πόλεμος «τοποτηρητών» ή εντεινόμενη κοινωνική δυσφορία για την αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική κρίση;

Βαθαίνει το παιχνίδι των εξαρτήσεων η Άγκυρα, με τη νέα πολιτική κρίση που έφερε το φιάσκο της «παραίτησης» της ψευδοκυβέρνησης να αντανακλά τις πρακτικές και ιδεολογικές δυσκολίες αυτού του παιχνιδιού ηγεμονίας, αλλά, την ίδια ώρα, και το σθένος που επιδεικνύει η Τουρκία να μην αφήσει τίποτα στην τύχη.

Κρύβουν κάτω από το χαλί τον ανταγωνισμό «τοποτηρητών»

Το δίλημμα «ή εγώ ή αυτός», που έθεσε ο ψευδοπρωθυπουργός Φαΐζ Σουτζούογλου στον λεγόμενο «πρόεδρο» Ερσίν Τατάρ, σε σχέση με την αντιπαράθεση που προέκυψε με τον «υπουργό οικονομικών» Σουνάτ Ατούν, εκφράζει, σε μεγάλο βαθμό, την από καιρού επωαζόμενη εσωτερική αντιπαράθεση στους κόλπους των «εκφραστών» των πολιτικών της Τουρκίας. Χωρίς οι όποιες διαφορές να αφορούν πυρηνικές πεποιθήσεις σε επίπεδο ιδεολογίας∙ περισσότερο αφορούν σε θέματα τακτικής, οικονομικής στρατηγικής, πάντα υπό το πρίσμα ενός εσωτερικού ανταγωνισμού «τοποτηρητών». Με αυτήν τη συνθήκη, να μην αφορά μόνο το «κυβερνών» ΚΕΕ, αλλά να εκτείνεται πρώτα και κύρια στην τουρκοκυπριακή δεξιά και κεντροδεξιά και, δευτερευόντως, στους κεντροαριστερούς σχηματισμούς, με κάποιους εκ των τελευταίων, ωστόσο, να παρουσιάζονται πιο διαλλακτικοί στο Κυπριακό.

Ήδη, τα δημοσιεύματα στον τ/κ Τύπο, που κάνουν λόγο για διογκούμενη κρίση στο Κόμμα Εθνικής Ενότητας (ΚΕΕ – UBP), που ήταν και το κόμμα νικητής των «εκλογών», πληθαίνουν, αγγίζοντας μέχρι και σενάρια για σταδιακή αντικατάσταση του κατοχικού ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, επίσης μέλους του ΚΕΕ. Συνδέεται, μάλιστα, η πρώτη αλλαγή στο «κυβερνητικό» σχήμα, δύο μήνες πριν και λίγες μέρες μετά την εκλογή, με αυτό το σενάριο. Η επαναφορά του Ταχσίν Ερτογρούλογλου στο λεγόμενο «υπουργείο εξωτερικών», καθ’ υπόδειξιν της Τουρκίας, ενέτεινε τις φωνές που κάνουν λόγο για προετοιμασία του ως διαδόχου του Τατάρ. Εξάλλου, ο τελευταίος είναι γνωστός για τις πολλαπλές γκάφες στις οποίες υποπίπτει, κάτι που δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στην Άγκυρα.

Συμβολισμοί του φιάσκου της παραίτησης

Η αποδοχή της παραίτησης της ψευδοκυβέρνησης από τον Τατάρ οδήγησε σε μια, εκ πρώτης όψεως, παράδοξη συνέχεια. Ο Ερσίν Τατάρ, ως ο λεγόμενος «πρόεδρος», έδωσε εκ νέου την εντολή για συγκρότηση «κυβέρνησης» στον Φαΐζ Σουτζούογλου. Με αποτέλεσμα, ο δεύτερος, ως ο πρώτος τη τάξει του ΚΕΕ – UBP, να επανασυγκροτήσει τον συνασπισμό με το Δημοκρατικό Κόμμα ( DP) και το Κόμμα Αναγέννηση (YDP) των εποίκων. Με μόνη διαφορά, την αντικατάσταση του «υπουργού οικονομικών», ο οποίος επέμενε να μη συναινεί σε μειώσεις βασικών αγαθών, κάτι που έδειξε να ήταν και η προσταγή της Άγκυρας, στη βάση του νέου «οικονομικού πρωτοκόλλου» που υπεγράφη.

Επί της ουσίας, συνέβη αυτό ακριβώς που ζήτησε ο Φαΐζ Σουτζούογλου. Έπρεπε να μεσολαβήσει, όμως, ένα «θέατρο του παραλόγου». Αφενός, δημιουργώντας μια συνθήκη τρόμου διά της «αστάθειας» στους Τουρκοκυπρίους, που διολισθαίνουν στην ανέχεια, βλέποντας ως μόνη άμεση διέξοδο την Τουρκία. Αφετέρου, για να δοθεί συμβολικά και πρακτικά το μήνυμα πως η Άγκυρα «λύνει και δένει», έστω κι αν φαινομενικά υποχώρησε. Γιατί, πέραν των πρακτικών δυσκολιών για εξεύρεση νεών και έτοιμων «τοποτηρητών», η Τουρκία κατανοεί πως η πρακτική «καρότο και μαστίγιο» δεσμεύει τους Τουρκοκυπρίους στο άρμα της.

Ως εκ τούτου, το φιάσκο που είδε να εκτυλίσσεται μπροστά της η τουρκοκυπριακή κοινωνία, μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως. Μετά το δύσκολο χρίσμα που έλαβε ο Φαΐζ Σουτζούογλου, λόγω προηγούμενων ατασθαλιών έναντι του ερντογανικού AKP, έπρεπε να του σταλεί ένα νέο μήνυμα. Πως η όποια προσπάθειά του να διαφοροποιηθεί των τουρκικών εντολών, για να ικανοποιήσει τις υποσχέσεις που έδωσε στους ψηφοφόρους του, κυρίως σε θέματα οικονομικής πολιτικής, θα συναντάει προσκόμματα. Επιπρόσθετα, εκρούσθη ο κώδωνας του κινδύνου, έχοντας ως αποδέκτες, τόσο τα υπόλοιπα σημαίνοντα στελέχη του ΚΕΕ, όσο και τα κόμματα που συμμετέχουν στον τριμερή «κυβερνητικό» συνασπισμό. Δόθηκε, εν ολίγοις, το σήμα προς τους επίδοξους αντικαταστάτες, να θέσουν εαυτόν προνομιακά στη διάθεση του τουρκικού κράτους.

Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται πως η πολιτική κρίση δεν θα έχει σύντομο τέλος, καθώς, σύμφωνα με την τελευταία ενημέρωση από τον τ/κ Τύπο, η τρικομματική «κυβέρνηση», παρά τις αρχικές δηλώσεις συνεννόησης, τελικά δεν βρήκε κοινά σημεία αναφοράς. Το Δημοκρατικό Κόμμα, αλλά και το Κόμμα Αναγέννηση των εποίκων έθεσαν «κυβερνητικό» πλάνο 100 ημερών, χωρίς να συναντήσει την αποδοχή από το Κόμμα Εθνικής Ενότητας, με τις καταγγελίες να δίνουν και να παίρνουν.

Η πολιτική αστάθεια, απότοκο της δυσφορίας που εξαρτητικού κλοιού

Η όποια «εξουσία» στα κατεχόμενα, πέρα από κάθε εξαρτητική σχέση με την Τουρκία, χρειάζεται και μια κοινωνική νομιμοποίηση, σημαντική για το ηθικό ανάστημα που επιβάλλει κάθε «κυβερνητική» διαχείριση. Η πανδημία και η ρωσική εισβολή έφεραν μια νέα οικονομική συνθήκη, που φαίνεται να δημιουργεί ενδορρήξεις στο κανονικοποιημένο πλαίσιο που έστησε διαχρονικά η Άγκυρα, για να διαιωνίζει την παρουσία της στο νησί. Σε αναλυτικό επίπεδο, πρέπει να επισημανθεί πως πέραν των δομικών αξόνων της συστημικής διαχείρισης της εξουσίας, ενυπάρχουν και απρόβλεπτες μεταβλητές που μπορεί να δυσχεραίνουν το έργο. Δίνοντας χώρο στα δρώντα υποκείμενα, να επηρεάζουν το παιχνίδι. Μ’ αυτόν τον τρόπο, μπορούν να εξηγηθούν τα συνεχιζόμενα περιστατικά πολιτικής αστάθειας.

Η πρόθεση της Άγκυρας, αλλά και της άρχουσας τάξης των Τουρκοκύπριων, η οποία εκφράζεται μέσω διαφόρων σχηματισμών και έχει επιμέρους αντιθέσεις, είναι να υπάρχει μια λειτουργική σχέση μεταξύ τους, έστω και αν αυτή η σχέση προσεγγίζεται διαφορετικά. Το ΚΕΕ, υπό τον Σουτζούογλου, φαίνεται πως αποτυγχάνει να το πετύχει χωρίς κοστοβόρους τριγμούς. Κι αυτό, γιατί καλείται να διαχειριστεί την εντεινόμενη δυσφορία έναντι των τουρκικών εξαρτήσεων. Μια δυσφορία, η οποία τέμνει κάθετα την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Υφίσταται, αρχικά, εντός της τ/κ άρχουσας τάξης, που βλέπει τον παραμερισμό της από την τουρκική βιομηχανία – που συνδέεται άρρηκτα με το «δίκτυο Ερντογάν» – να μεγαλώνει. Εμπεδώνεται, επίσης, και στο υπόλοιπο ακροατήριο της τ/κ δεξιάς: Στα συντηρητικά και εθνικιστικά χαμηλά και μεσαία στρώματα, που δεν βλέπουν τις οικονομικές συνέπειες της δομικής σχέσης με την Τουρκία και τη λίρα να αντισταθμίζονται από τις «παροχές». Δεδομένη θεωρείται, δε, η δυσφορία στις τάξεις της κεντροαριστεράς, της αριστεράς και των νεολαιϊστικων κινημάτων, η οποία όμως αγγίζει και ένα βαθύτερο υπαρξιακό περιεχόμενο.

Από την εξίσωση, δεν μπορεί να απουσιάζει και η πρόσφατη προσπάθεια εκφοβισμού και φίμωσης του αντικατοχικού δημοσιογράφου, Σενέρ Λεβέντ. Αφού το «δικαστήριο» των κατεχομένων τον αθώωσε για τη γελοιογραφία που «προσβάλλει τον Ερντογάν», έλαβε θέση μάχης τουρκικό δικαστήριο, που τον καταδίκασε, χωρίς καν να τον καλέσει για δίκη. Ένα περιστατικό που αποτυπώνει πλήρως την – πολλές φορές – αντιδραστική δυναμική που αναπτύσσουν οι καταπιεστικές πρακτικές της Άγκυρας, ακόμη και στους «ψευδοθεσμούς», η οποία, με τη σειρά της, αντιδρά αλαζονικά και περισσότερο αυταρχικά, πυροβολώντας τα πόδια της. Έτσι μπορεί να ερμηνευθεί η ξεκάθαρη προσβολή των «ψευδοθεσμών» από την Τουρκία.

Σημερινή

Δημοσίευση στα Social Media

Copyright © All rights reserved. | Newsphere by AF themes.